________________________________________________________________________
It's all about De Jurk!
Verslag van een zomerse dag op Texel
op woensdag 14 augustus 2024
Dat het er mysterieus uit zou zien, hadden we wel verwacht.
Tenslotte moet je zuinig zijn op je kostbaarheden.
Het was Doña la Bruja die ons bij haar indrukwekkende rondleiding door het Huis van Hilde had gewezen op
De Jurk.
,,Als we dan toch naar Texel gaan, laten we dan De Jurk met een bezoek vereren.
Ze is te vinden in museum Kaap Skil in het dorp Oudeschild.''
We waren meteen 'om'.
Een mens doet er goed aan om goede adviezen op te volgen.
En zo togen we naar Texel, op zoek naar De Jurk, maar vooral ook naar wat we in coronatijd een beetje zijn kwijtgeraakt.
De samenhang.
De Jurk is een topstuk in de collectie van Museum Kaap Skil.
De zeventiende eeuwse Jurk van zijde is opgedoken in de Waddenzee uit een scheepswrak dat de naam Palmhoutwrak heeft gekregen.
In het museum zijn tal van attributen te zien die uit het wrak naar boven zijn gehaald,
zoals een exclusieve toiletset en een verguld zilveren pronkbeker.
Een werkelijk wonder hoe de spullen eeuwen in het zoute water hebben doorstaan.
Dus wie nog niet is geweest doet er goed aan om het museum met een bezoek te vereren.
Want naast bovengenoemde en talloze andere objecten is er ook een openlucht museum, eem archeolab, een open depot
en een immense maritieme maquete waar je niet uitgekeken raakt.
De Reede van Texel, middelpunt van de wereldhandel in de 17e eeuw.
En zo'n heerlijke toeristische foto mag dan natuurlijk niet ontbreken!
Dat was nadat we kleddernat de boot op waren gereden
en na het eerste kopje koffie met een taartje.
Daarna is het, op een enkele spetter na, de hele dag droog en deels zonnig gebleven!
Opnieuw vielen we als een blok voor Texel: de geur, de schapen, de zeewind, de wijdsheid.
De wolken verdwenen en de zon liet zich zien.
Op naar de lunch bij Orangerie Het Vogelhuis in De Koog, waarna we besloten naar ONS bankje te gaan.
Maar helaas.
ONS bankje was bezet.
En wat doe je dan.
Wegjagen? Dat is niet des Rode Hoedens.
Wachten tot ze gaat?
We besloten in alle vrede tot het laatste.
Dus hadden we tijd om even rond te kijken, de benen te strekken,
zakjes bloemenzaad te kopen bij een stalletje langs de weg
en het gaf onze Donna Giardino even gelegenheid zich voor te bereiden op haar voordracht.
Na uitleg over wie we waren en waarvoor we kwamen was de Belgische dame
graag bereid bovenstaande uitbundige foto van ons te maken.
Waarvoor dank!
Vol passie en met de nodige emotie vertelde Giardino ons het verhaal van de as van Jan Wolkers
en hoe de asbus na zijn crematie naar het eiland was vervoerd.
En over de beroemde lunch der lunches, met champagne en kaviaar!
Nu niet midden in een storm en met dreigende wolken boven ons hoofd,
maar wel met het historische kerkje op de achtergrond wist ze opnieuw
de 'magie' van ONS bankje aan te raken, een magie die helaas teniet gedaan werd
door een muggencolonie die in onze blote vrouwenbenen een lekker hapje/drankje ontwaarde.
De woonwinkel Texels Wonen riep weer veel ohhhhsss en ahhhhssss op.
Wie nieuwe accesoires wil voor in huis kan hier haar hart ophalen.
En dat deden we dan ook.
Tijd voor een borrel buiten op het terras van restaurant Inn De Knip, dat tegenwoordig De Bank heet (hoe toepasselijk).
Want drinken moet je, zeker met deze zomerse temperaturen.
Maar drinken doet plassen.
En hoe doe je dat als je hoge nood hebt?
Lady Frizonia wist de oplossing: knijp middelvinger hard tegen je duim, dan gaat de aandrang weg!
Hocus spocus of toch maar uitproberen?
Voor het toilet moest je immers een flinke trap op naar boven....
Toch was het niet die trap waar Vrouwe Frizonia vanaf kukelde.
Gelukkig liep het allemaal goed af.
De boot, badend in het goud van de zon, bracht ons veilig naar de overkant.
Afscheid van Texel.
Het doet altijd een beetje zeer.