________________________________________________________________________
Verslag van een
safari-avontuur per zonnetrein door de Schoorlse Duinen
op woensdag 17 juli 2024
Natuurlijk.
We kennen de Schoorlse Duinen als onze broekzak.
We kennen allemaal haar onnavolgbare schoonheid, haar stilte, haar groei- en aantrekkingskracht.
We hebben er allemaal wel een keertje doorheen gefietst.
Nonchalant.
Heuvel op heuvel af.
Tot het zweet je door de bilnaad loopt.
Om uiteindelijk als welverdiende beloning koffie te drinken bij bospaviljoen De Berenkuil.
Dus we wisten eigenlijk wel wat we konden verwachten.
En toch hè.
Toch blijf je met je kinderlijke fantasie hopen op iets onverwachts,
iets spannends, iets dat je ergens op een onbewaakt ogenblik tussen het struikgewas ziet ritselen:
een luipaard ofzo, een giraf, een poema, of een olifant met jong?
Helaas.
Niets wat ook maar enigszins leek op de Big Five kwamen we tegen!
Terwijl onze stuurman annex gids ons wel had gewaarschuwd;
de dieren in het bos zouden wel eens wat bronstig kunnen reageren op zoveel vrouwelijk schoon in vlammend paars en rood.
Enfin.
Dat viel dus mee.
Of tegen, zo je wil.
Daarentegen was er veel uitleg.
Van onze gids.
En daar waren we ook weldegelijk nieuwsgiering naar.
Want wat viel er dan wel te zien in de Schoorlse Duinen, wat viel er te horen, te ervaren, te beleven, en te begrijpen
van dit prachtige natuurgebied in onze eigen achtertuin?
Wat moet je weten om de schoonheid ervan op waarde te schatten?
Maar laten we bij het begin beginnen.
Woensdag 17 juli 2024.
Vrouwe Frizonia kwam met het idee van het Zonnetreintje.
Het leek ons meteen leuk.
Maar de wind waaide even de verkeerde kant op en het hele uitje leek niet door te gaan.
Tot Lady Lizzy zich letterlijk en figuurlijk opwierp als redder des vaderlands.
En zo gingen we tóch.
Er kwamen lady's op de fiets.
En er kwam een lady met de auto.
Eén ervan had haar fietsveiligheidshelm voor de gelegenheid in het rood gestoken.
Een andere lady liep een vette parkeerbon op.
Toen een heel andere lady begon over Het Schaaltje Van Agnes wisten we:
dit wordt weer echt een Festina Uitje!
Met z'n allen aan de lunch.
Want ook dat had Lady Lizzy goed geregeld.
En we mochten shoppen.
Want ook dat doen we graag.
Boekjes, vogeltjes, spelletjes, kaarten, honing.
En dat allemaal dicht bij de natuur.
Buiten wachtte ons een verrassing.
We bleken niet de enige Red Hat groep te zijn die dit uitje voor deze dag had ingepland!
Het Chapter Bergen reed ook met ons mee.
Het leek een heus schoolreisje: met z'n allen in een krap treintje,
knietje aan knietje en hobbelen maar!
En daar gingen we!
De zon scheen, de temperatuur was uitmuntend en onze gids bleek een gezellige en deskundig verteller.
Loofbomen, dennebomen, heide.
Om de zoveel tijd stopte het treintje, stapte onze gids uit zijn electro-locomotief en praatte ons bij
over bosbranden, bomenkap, bosbeheer, wortelstelsels die het duinzand vasthouden en het effect van schelpenpaden op de begroeing.
Over heide-plantjes bijvoorbeeld bleek heel wat te vertellen te zijn.
En dat deed onze gids dan ook.
Zoals hij voor ons ook het nut en de noodzaak van grote mierenhopen uit de doeken deed.
Wat voor mij persoonlijk niet had gehoeven.
Maar goed, nu weten we in ieder geval waar we níet in moeten gaan zitten!!
Natuurlijk mochten we zelf ook even buiten het treintje een kijkje nemen.
Een luchtje scheppen, bosgeur ruiken, de stilte ervaren, sfeer proeven en vragen stellen.
En toen weer dóór!
Langs de bankjes waarop op bordjes namen staan van welgestelde sponsors die zo'n bankje hebben geadopteerd.
(Er schijnen lange wachtlijsten voor te bestaan!)
Langs waterputten, wandelaars, verliefde stelletjes, paardenfanaten en wielrenners.
De Schoorlse Duinen nodigen uit om te genieten.
En wij genoten mee.
Op het buitenterras van restaurant IJgenweis namen we nog een drankje.
En of het nou mét of zonder alcohol was: toen kwamen de sterke verhalen!
Over Het Schaaltje Van Agnes bijvoorbeeld.
Wie weten wil hoe het zit met dat schaaltje moet Lady Elmlane aanspreken.
Zij weet er het fijne van!