________________________________________________________________________
Zaterdag 19 augustus 2017
Verslag van een mooie culturele zaterdag in augustus 2017.
Wij van Festina Lente bezochten het niet te overtreffen Kröller Müller Museum van Helena en Anton Kröller Müller
in Park De Hoge Veluwe bij Otterlo.
We keken onze ogen uit in de beeldentuin, vergaapten ons aan de vele Van Gogh's en ontmoetten er
bussenvol Japanners en Chinezen die allemaal met ons op de foto wilden.
We verdwaalden tussen de uitgestrekte bossen, zandverstuivingen en bloeiende heidevelden
maar stonden zodoende wel oog in oog met een kudde herten. Of heet zoiets een roedel?
We gebruikten een heerlijke lunch en zochten het Sint Hubertusslot op en terwijl de zon het landschap
zichzelf maar ook ons in verrukking bracht vroegen we ons af waarom we slechts met 7 lady's op stap waren.
In het Bezoekerscentrum maakten we het winkeltje onveilig en bestudeerden we (onderaards) dier, plant en mens.
En vooral de mens hebben we aan bod laten komen. Onszelf dus.
Want:
Wat doet kunst met je?
Wat vind je mooi, wat niet?
Waar voel je je senang bij?
Hoe belangrijk is kunst in het leven?
In jóuw leven?
Om de thuisblijvers te laten weten dat ze iets hebben gemist en ook wát ze hebben gemist
kochten we voor ieder van hen een kunstkaart die we tijdens het diner in De Witte Bergen in Hilversum
hebben volgeschreven.
Waarna we uitvochten welke kaart we bij welke thuisblijver vonden passen.
Dat werd nog een geanimeerd spektakel.
Vertelde ik dat nou?
We zaten op een bankje te wachten op elkaar toen er een man bij ons kwam staan.
Geen onaardige man. Maar dit terzijde.
Hij wist van de Rode Hoeden en declameerde terplekke de beginregels van het gedicht van Jenny Joseph
dat ten grondslag ligt aan de Red Hat Society.
Hoe frappant.
Toen hij even in de war raakte konden wij hem tot onze schande niet helpen, maar meteen stond er een andere man naast hem die de
tekst wel even voor hem tevoorschijn toverde op internet!
Voorstel was meteen om de tekst van het gedicht uit ons hoofd te leren.
Weer eens wat anders dan het Wilhelmus!! Hihi.
We waren met zeven en het organiseren van ons bezoek aan het Kröller Müller Museum was een vuurdoop voor onze Lady Romy.
Zij kwam met het idee, prikte een datum, verstuurde de uitnodiginen en verzorgde de invulling van deze dag.
Geen sinecure.
Bovendien was ze chauffeur en ook nog onze hoffotograaf.
Ik geef het je te doen.
Zelf doet ze er niet ingewikkeld over en is ze met een grote vanzelfsprekendheid onze gelederen binnengewandeld.
Wat je noemt een snelle integratie.
Een groot compliment is op z'n plaats!
Hoe we het troffen met het weer!
's Nachts nog regenbuien en onweer. Maar toen we vertrokken scheen de zon.
En die zon ging met ons mee, de hele dag door.
Op een kleine hoosbui na maar toen zaten we net aan de lunch.
De reis naar Kröller Múller is een verre.
Je moet er een tijd voor in de auto zitten.
Maar met elkaar vliegt de tijd en we hadden de allerbeste chauffeuses die we ons maar denken konden.
De eerste die we troffen was Monsieur Jacques.
Het mannetje kreeg kippenvel van al die vrouwenhanden, maar hij behield zijn waardigheid, een hele kunst met zoveel dames.
Wie Monsieur Jacques is had Queen Chat al verteld voor we vertrokken.
Dat was dus een inkoppertje.
Monsieur Jacques vergeten we nooit weer.
De Beeldentuin van het Kröller Müller Museum geniet internationale bekendheid.
Vaak zie je op folders dit beeld van Martha Pan.
Het plastiek stelt een zwaan voor. Ze beweegt zich sierlijk door het water, voortgedreven door de wind/
Vooral haar spiegelbeeld en de omliggende natuur maken haar tot een veel geprezen object.
Iedereen houdt van de Zwaan. Wij ook.
Maar er zijn ook andere beelden.
We laten er hier een paar zien maar eigenlijk moet je er gewoon naar toen.
De inspiratie en bewondering raken je tot in het diepst van je wezen.
Hetgeen precies de bedoeling is van moderne kunst.
We zagen een tentenproject, we beklommen Jardin d'email en we verwonderden ons over de kunstvorm van Stanley Brown.
En hoe gelijk heeft deze Stanley.
Als je nooit een stap zet, kom je ook nooit vooruit.
En dan is de vervolgvraag natuurlijk: waar wil je uitkomen?
Welke uitdaging ga je aan?
Het werd een filosofische rondgang door de pracht en praal van de Beeldentuin
waar natuurlijkschoon zich zo fantastisch mengt met wat mensenhanden kunnen maken.
En een kabouter kwamen we tegen. Een echte!
Met puntmuts en al, zittend op een elfenbankje.
En vol goede wensen.
We troffen het echt!
We hebben het allemaal bekeken.
De schilderijen, de beelden, de uitkijkjes naar buiten, het samensmelten van kunst en cultuur.
We kwamen ogen te kort.
Voldaan verlieten we het museum om ons naar het Bezoekerscentrum te spoeden.
Maar we verdwaalden!!
We verdwaalden op paden langs bloeiende hei, onder eeuwenoude bomen door, we zagen Generaal De Wet op zijn standbeeld
maar we zagen ook
hertjes!!
Kijk nou toch hoe mooi!!
We voelden ons bevoorrecht.
En meer dan dat. Want eenmaal in het Bezoekerscentrum mochten we even lekker shoppen
en bewonderden het Museonder met alles over planten en dieren.
En we weten nu ook hoe een boom er onder de grond uitziet!
En toen wachtte ons nog het Sint Hubertusslot, gebouwd door Berlage in de vorm van een hertengewei.
De legenda over Sint Hubertus moet je maar eens nakijken op internet. Dat zie je nog veel meer dan we hier kunnen vertellen.
Het was laat in de avond toen we pas aan de smikkel gingen.
Hotel De Witte Bergen was ons vorige keer goed bevallen dus we gingen op herhaling.
Lekker eten en de dag afronden.
En oh ja: de kunstkaarten beschrijven!!
Die kunstkaarten vinden de thuisblijvers deze week in hun brievenbus.
Laat weten wat je ervan vindt!!