________________________________________________________________________
Verslag van een keikoude ontmoeting op een parkeerplaats bij het Geestmerambacht
op zo. 21 maart 2021
ter viering van het 12 jarige bestaan van Festina Lente!
Dik aangekleed en op alles voorbereid.
Zo arriveerden we op de parkeerplaats van het Geestmerambacht.
Niet te opvallend gekleed, maar ook niet helemaal als de grijze muizen die we nu eenmaal niet zijn.
Veel rood en paars.
Dat kon niet uitblijven.
Ik had het verhaal dan ook al helemaal in mijn hoofd wat te zeggen
als de politie ons met gummi-knuppels uit elkaar zou komen drijven!
Ja maar, meneer de agent, met alle respect:
wij vieren het leven!
Is dat soms verboden?
Zo ja, sluit ons dan maar op!
Nee. Niet eentje, maar ons allemaal!!
De rest van de zondag met ons allen achter de tralies.
In corona tijd weet je het nooit helemaal zeker.
Waren we in overtreding?
En hoe zou het zijn geweest: een dagje op water en brood?
Maar zover kwam het niet.
In plaats daarvan aten we kleine gebakjes, snoepten we van de party schoko's en deden een greep in de rood-en-paars gekleurde paaseitjes.
Want niet alleen vierden we ons 12-jarig bestaan, we vierden ook het begin van de lente
en we vierden het feit dat we elkaar weer even konden zien.
In het echt!
Dame Gerie stond ons op te wachten met een arm vol rode rozen (zo lief!)
en Donna Mira-Soesa had een altaartje geregeld in onze club-kleuren
om de gulle gaven mooi op te kunnen presenteren.
Alle eer voor deze speciale gaat speciaal naar onze Donna Mira-Soesa!
Zij was het die zei dat we elkaar moesten gaan zien.
Dat het gemis te groot werd voor iedereen.
En dat we allemaal op zouden klaren van een gezellige ontmoeting, hoe koud en kort dan ook!
Maar er was een prachtige verjaarskalender om in ontvangst te nemen
(verjaardagscadeau van het chapter) om ons aan te warmen.
En er was koffie.
En er was wijn.
Genoeg ingrediënten dus om ons aan te verwarmen.
Want je hoopt het maar je weet het toch niet helemaal zeker:
was de vriendschap er nog?
Het verlangen naar elkaar?
De herkenning?
Het met elkaar meeleven?
Het naar elkaar willen luisteren?
Het samen lachen?
Het elkaar het allerbeste gunnen?
Het elkaar willen laten stralen terwijl je zelf straalt?
Hoe kun je dat beter uitproberen dan in de stervense kou te gaan bellenblazen!!
De dag fleurde ervan op.
En wij ook.
Onze bellenblaasdeskundige toverde het lichtvoetige, het blije, het levenslustige en de lef terug in ons chapter.
En we deden maar wat graag mee.
Het parkeerterrein van het Geestmerambacht vulde zich met blije gezichten.
En overmoedigheid.
Precies wat we nodig hadden.
Ik zal het niet ontkennen:
het was koud.
Maar oh mijn hemel:
wat was het heerlijk!
Op naar 25 april want dan gaan we geheel coronaproof naar de Bloementuin in Anna Paulowna!