________________________________________________________________________
Verslag van een bezoek aan de
Brocante, Stoere en Landelijke Fair
in de Grote Kerk te Alkmaar
op 9 april 2016
Het idee ontstond spontaan:
'iemand zin om mee te gaan naar de Brocante Fair in de Grote Kerk?'
Ja dus.
Leuk.
Weer eens wat anders.
Nog nooit gedaan.
Dus doen.
Met ons allen.
Het liefst met zoveel mogelijk.
Uiteindelijk waren we met ons zevenen.
In een bijna lege kerk, want echt heel druk werd het niet.
Geweldig, want het gaf ons de ruimte om overal lang en goed en ongestoord rond te kunnen kijken.
Er viel veel te zien.
Kleding, meubeltjes, beeldjes, gieters, bestek, vaasjes, kaartjes, geurtjes, tasjes, fotolijstjes.
En dat alles overgoten met een sausje van mierzoete herinneringen, weemoed en verlangen naar de tijd van toen:
nostalgie in optima forma.
Freule Mathilde had speciaal voor de gelegenheid haar jurk paars geverfd,
hetgeen prima gelukt bleek te zijn.
Paars is nu eenmaal geen modekleur meer. En dan moet je de dingen zelf oplossen.
Je bent een powervrouw of je bent het niet.
Rijgsteppins, oude naaimachines, kanten kleedjes, dekschalen en metalen bakvormpjes.
We keken onze ogen uit en snoven de geur op van vroeger tijden,
toen het leven nog goed was of in ieder geval veel zorgelozer dan de dag van vandaag.
We pasten jurkjes en kragen en kregen een brok in ons keel bij de aanblik van tere kinderschoentjes
en babykleertjes uit de tijd van Ot en Sien.
Strookrokken, kanten gordijntjes, vogelkooitjes en jasjes waar we met geen mogelijkheid ooit meer in zullen passen.
Het was er allemaal.
Onze Donna Iesie hield er een prachtige hoedendoos aan over.
Vrouwe Felicia stak zich in de kleren en Serendipity scoorde een chocoladevorm voor haar dochter.
Fotolijstjes gingen er mee naar huis en een krans voor aan de muur.
En ook nog een hart.
Want we werden er, net als het orgel van de Grote Kerk, zelf ook een beetje hemels van.
Al dat zoete, dat lieve, dat tere, dat roze, dat kante, dat verfijnde, dat zachte.
Het zorgde er in ieder geval voor dat we flink opvielen tussen al dat pastel en naturel.
,,Ik vergat helemaal naar al die spulletjes te kijken'' kwam een mevrouw ons vertellen.
,,Ik moest steeds naar jullie kijken!''
En natuurlijk kwam ook de vraag:
,,Gaan jullie straks nog optreden?''
,,Natuurlijk'' zei de Queen.
,,Over een kwartier.
Dan gaan we paaldansen!''
Het was een zonnige dag.
En dat bleef het tot laat in de middag.
Tegen de tijd dat we onze fietsen terugvonden, gingen de terrassen dicht....
