________________________________________________________________________
De Zon in de Zee
Verslag van een feestje op het zonovergoten strand van Castricum
op vr. 31 mei 2019
Ik zeg het maar gewoon: eigenlijk kun je geen enkel uitje missen van Festina Lente!!
Want je mist gewoon teveel!
En dat haal je nooit meer in.
Maar laten we maar bij het begin beginnen.
Castricum
Standpaviljoen De Deining
Een unieke stek om het leven te vieren.
Een unieke stek voor Festina Lente.
We waren met veel.
16 in getal!
Maar gelukkig bleek er genoeg ruimte om buiten van het weer en de blij stralende zon te genieten.
De locatie bleek een schot in de roos.
Nonchalant, gezellig, no nonsens, met de wind door ons haar en zand tussen onze tenen.
Zonder uitgestippeld programma streken we daar neer.
Om wijd te kijken, zoals Donna Iesie dat noemt, lekker bij te babbelen, lekker te zitten, stukje te wandelen,
pietsje te filosoferen en natte voeten te halen.
Aldus geschiedde ook.
Zij het, dat alleen de aller- allersportiefsten onder ons de waterrand opzochten.
Met natte voeten, natte knieën en een natte onderbroek tot gevolg.
En natuurlijk wilden de dames daar vervolgens om geëerd en geroemd worden.
Geheel terecht natuurlijk!
En uiteraard werd alles vastgelegd op de gevoelige plaat.
Met dank aan Lady Romy, Lady Aukje, Lady Louisa de first en Doña Giardino, Lady Westerleet en Queen Chat.
Eenmaal weer lekker aangekleed mocht de ober weer langskomen.
En dat deed hij graag.
De theetjes ruimden het veld, de wijntjes deden hun intrede.
Logisch toch!
Het duurde best nog wel een tijdje voor de zon onderging, dus die kleine strandwandeling moest er ook nog van komen....
Wie gaat er mee?
In dat mooie strijklicht leek het wel een sprookje.
We verhuisden naar binnen om nog van een kleine snack te genieten.
Er brak nog wel een klein brandje uit.
Een menukaart raakte in vuur en vlam.
Van ons?
We zullen het niet weten.
Gezellig was het.
Maar de tijd houdt geen rekening met een vol wijnglas en een zak hete frieten.
De zon naderde de horizon en we togen naar buiten om daar met ons allen in stilte getuige van te zijn.
In stilte?
Dát lukte niet helemaal!!
Of misschien toch nog wel een beetje.
Voor sommigen.
Gehuld in warme omslagdoeken wachtten we op wat komen zou.
En dat was, tot onze grote verrassing, eerst nog een voorbijganger die ons best nogwel even op de foto wilde zetten met ons allen.
Zie hier het resultaat!
Helaas zonder Donna Iesie en Sorella Annabel, want die moesten net even wat eerder naar huis.
En toen viel de nacht.
De zon verdween achter de horizon
en zo hoort het ook te gaan.
Dag dág!
Morgen komt er weer een nieuwe dag.
Met kansen en mogelijkheden.
En vooral ook met de mogelijkheid om geen kans te laten liggen om met Festina Lente op stap te gaan.
Want dan mis je pas echt wat!