________________________________________________________________________
Festina Lente: balsem voor de ziel!
Bezoek aan Het Dolhuys, Museum van de geest
aan de Schotersingel in Haarlem op vrijdag 9 februari 2024
Eerst dachten ze bij Het Dolhuys dat ze te maken hadden met een verdwaalde carnavalsvereniging!
Maar na de eerste (lichte) paniek en (opperste) verbazing inclusief uitleg over wie wij zijn keerde het tij:
''Wat geweldig om met zoveel vriendinnen op pad te gaan en samen zoveel plezier te beleven!
Wat zien jullie er fantastisch uit. Kan niet wachten tot ik 50 ben!''
Als we niet al heel erg blij waren met elkaar en met onszelf
dan werden we het wel op deze wonderlijke rondreis door de psychiatrie van toen en vooral nu.
De treinreis verliep voorspoedig.
Plaats genoeg.
En als je even niet meerekent dat Vrouwe Felicia geen tijd had om in te checken
was er geen vuiltje aan de lucht.
De conducteur streek met zijn hand over zijn hart
en zo ontliep ze een fikse boete.
Oef.
Appeltaart met slagroom staat al jarenlang garant voor een goede start van een bijzondere dag.
We kregen apparatuur omgehangen om niets te hoeven missen van het tentoongestelde
waarna we individueel de tentoonstelling bezochten, ieder op ons eigen tempo
wat op zich wel heel fijn was.
Bij ieder onderdeel werd uitleg gegeven waardoor het tentoongestelde nog meer inpact kreeg dan het zo al had.
Want wat is dat eigenlijk: je geest.
Waar vind je dat terug in je lijf?
Is het je ziel?
En wie zorgt daar dan voor?
Op talloze manieren nodigt het museum je uit om antwoorden te vinden op vragen als:
Wie ben jij?
Wat beweegt je?
Wat heb je nodig?
Wat koester je?
Hoe zit het met jouw mentale gezondheid?
Met oordoppen op onze oren luisterden we alle, vaak heel persoonlijke verhalen af
van ontredderde mensen die de aansluiting met de samenleving hebben gemist.
Want wat als dit hieronder je wereld is:
een fiets met wat oude lorren?
Geen dak boven je hoofd.
Niet verzekerd van een maaltijd.
Waar mag je rusten?
Waar vind je troost?
Er is veel veranderd in de psychiatrie.
Spanlaken en eenzame opsluiting zijn ingeruild voor chemische medicatie.
Maar mag je nog wel 'anders' zijn?
Hoe tolerant zijn we voor mensen die 'apart' zijn?
En wat doe jij als het leven je net even over dat ragdunne randje duwt en je, vaak ook nog buiten je eigen schuld,
aan de verkeerde kant komt te staan?
Wat een rijkdom als je vriendinnen hebt bij wie je gehoor vindt en bij wie je mag zijn wie je bent.
Ook bij de mensen van Het Dolhuys werd dat opgemerkt.
En wij konden het alleen maar beamen.
Maar het grappigste was toch de vraag van die oma, die uit naam van haar twee kleindochters (ik schat ze 6 en 8)
wilde weten of wij onder onze rood/paarse kleding ook rode onderbroeken aan hebben.
Nou ja.
Wij van Festina Lente zijn niet voor één gat te vinden.
,,Ja hoor! Kijk maar!''
Met trots lieten we stukjes van rode onderbroeken zien. En rode bh's!
Er verschenen prompt rode blosjes op vele wangen.
,,Haha. Maar nu een vraag aan jullie.
Jullie hebben allebei een blauw jurkje aan. Hebben jullie dan ook een blauwe onderbroek?''
We hebben het antwoord maar niet afgewacht.
In deze tijd van grensoverschrijdend gedrag moet je op je tellen passen.
We hebben de tentoonstelling niet helemaal afgekeken.
Na anderhalf uur waren we wel weer toe aan lunch en vrijuit kunnen lachen.
Want het Dolhuys is niet naargeestig, maar je moet er toch niet al te lang rondlopen.
