________________________________________________________________________
Elfenfair versus Edam
Verslag van The Day After
Zondag 24 april 2016
Het moest de Elfenfair in Haarzuilens worden.
Dat hadden we onszelf beloofd.
Na het betoverende drinkgelag bij Jonckvrouwe Lydewy op zaterdagmiddag zouden we zondagochtend weer nuchter worden
tussen de Elfen, de trollen, de prinsessen en de gedrochten.
Tenminste.
Als het weer geen roet in het eten had gegooid.
Het zou op deze Day After gaan stormen, gaan regenen, gaan waaien, gaan hagelen.
Het zou in weerkundig opzicht gaan razen en tieren, gaan striemen en geselen.
Vinden wij dat leuk, vroegen we onszelf in alle oprechtheid af?
Kunnen we dat 'handelen'?
Bang voor natte voeten, koude handen, verregende kapsels en verstijfde ledematen
besloten we verstandig te zijn.
We kozen voor warm, fleurig, overdekt en passend bij het voorjaar, dat al hevig rondwaart in onze hoofden.
,,In Edam hebben ze ook een tuincentrum'' wist Donna Giardino.
En zoiets kun je echt wel aan haar overlaten.
In Tuinpaleis Huddenkrutje leidde ze ons profesioneel tussen alle plantjes door.
We zagen groen en geel en blauw en paars.
We zagen groot en klein en breed en bijzonder.
We zagen afwijkend, opvallend, buitengewoon en extreem.
Dus zoveel verschilde het nu ook weer niet met de Elfenfair.
Tuinresidentie Heidenmeitje bleek een oase te zijn voor de man/vrouw met groene vingers.
Dankzij de nauwkeurige bestudering van de bijbehorende informatie
groeiden we uit tot kenners van alles wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit..
Wordt dit niet te groot?
Blijft het wel de hele zomer bloeien?
Kan dit in de schaduw of moet het juist in de zon?
En is deze plant resistent tegen aardslakken en gorgeldieren?
,,Hou rekening met nachtvorst'' waarschuwde de Donna ons.
En wij luisterden met aandacht naar haar kennis en kunde.
We waren als was in haar handen.
Onderwijl zocht Vrouwe Frisonia intiem contact met Lorre die Japie bleek te heten.
Het beestje verleidde haar met extreem aanhalig gedrag
om vervolgens onder haar aanrakingen
te smelten als een vanilleijsje in de bloedhete Spaanse zomerzon.
Ook de vrouwe smolt.
Ze nam het diertje nog net niet onder haar jas mee naar huis.
We dropen af met een karrevracht vol plantjes en stekjes en bodembedekkertjes en groenblijvertjes.
We werden er zelf helemaal vrolijk van!
En dorstig!
De bolide van Donna Giardino verplaatste ons van Tuincentrum Het Groenepoentje
naar het spectaculaire centrum van Edam.
Edam is prachtig.
Mooi grachtjes, fraaie geveltjes, authentieke straatjes, opgeknapte huisjes en monumentale bruggetjes.
Op doorreis naar terras en verlangend naar wijn (want verslaafd sinds het feestje van de Jonckvrouwe)
waanden we ons in de tijd van weleer, van Ot en Sien, van zorgeloosheid en kneuterigheid.
We keken overal naar binnen en zaten als kleine kinderen overal aan.
Steeds om ons ervan te overtuigen dat het allemaal echt was.
Maar de wandeling duurde niet lang.
Aan het water streken we neer op het terras:
zon, gezelligheid, voorbij varende bootjes, brugje open brugje dicht.
En natuurlijk bespraken we de dag van gisteren,
het feest van Lydewy, de plannen die we nog zouden kunnen gaan ontwikkelen,
de dingen die we leuk cq stom vinden.
Aan gespreksstof geen gebrek.
En toen begon het plotsklaps verschrikkelijk te hagelen.
Waar geen woord van gelogen is.
De lucht werd zwart en er zat niets anders op dan het met ons hele handeltje op een lopen te zetten.
Gauw naar binnen waar de ober ons geen kopje soep kon serveren.
Hoe leuk het restaurant er ook uitzag.
Dan maar even verderop:
In het Damhotel vlogen de spekpannenkoeken, broodjes en soep ons om de oren.
En de wijn smaakte prima (want verslaafd sinds......)!
Hoe verrassend kan een dag met Festina Lente verlopen!
Zo zit je met je gedachten in Haarzuilens en zo slenter je door het sfeervolle Edam.
Enfin.
We kwamen thuis met een kofferbak vol met groen.
En nu moet die hele zooi natuurlijk nog in de grond.
Pfffffffft.
