________________________________________________________________________
Verslag van een koninklijke rondgang door Paviljoen Welgelegen,
zijnde het Provinciehuis van Noord Holland te Haarlem
op vrijdag 6 september 2019
Zeg eens.
Wat is dit?
Een zitzak 2.0?
Het nieuwe tomatensymbool van de SP?
Een zwemband?
Een geplette streepjes-aardbei?
Een abstrakt object, gemaakt door een onnavolgbare kunstenaar in zijn manische periode?
Laten we het op dat laatste houden.
Een wonderlijk object voor velerlei uitleg vatbaar.
Er zit een rits in, dat ook nog,
en als je je nieuwsgierigheid niet kunt bedwingen, dan kun je zelfs de binnenkant van het kunstwerk bewonderen.
Doen dus.
Het rode object staat in de openbaar toegankelijke tentoonstellingsruimte die het Provinciehuis rijk is.
Heel veel ruchtbaarheid wordt er door de provincie niet aan gegeven, laat onze gids Ada Vinken weten.
En dat terwijl het Provinciehuis toch negen goedwillende vrijwillige rondleiders ter beschikking heeft.
Het Provinciehuis in Haarlem.
Normaal denk je er niet aan om daar naar binnen te lopen.
En zomaar op eigen gezag door zo'n gebouw zwerven doe je ook al niet zo gauw.
En toch zou elke Noordhollander er een keer geweest moeten zijn.
Om de pracht en praal te bewonderen.
Betaald met gemeenschapsgeld.
Want het hele gebouw is één groot sprookje met vele verrassingen.
Ada Vinken neemt ons op sleeptouw door de biljartkamer, de vissenkamer, de wachtkamer, de keuken.
Maar als eerste komen we terecht in de zalen waar de geachte dames en heren gedeputeerden beslissingen nemen die ons allemaal aangaan.
Als ze zelf van de verwondering bekomen zijn natuurlijk.
Want je kijkt je ogen uit.
Over politiek gaat het niet vanmiddag.
Ada Vinken verhaalt voornamelijk over de historie van het pand dat tussen 1769 en 1785 werd gebouwd
in opdracht van de Amsterdamse bankier Henry Hope.
Hope maakte er een museum van alwaar hij gasten ontving en zakelijke relaties.
En dan wil je indruk maken.
Waarmee?
Met hoge plafonds, hoge deuren, prachtig ingelegde vloeren van zeldzame en dus kostbare houtsoorten,
met drapperieën, vorstelijke ambrasses en met een koninklijke styling.
In 1808 hield Hope het voor gezien en verkocht zijn bezit aan Lodewijk Napoleon, die liefkozend over Mon Pavillon sprak.
Vandaar de naam Paviljoen Welgelegen.
Nog immer.
Na de Franse overheersing werd Welgelegen het paleis van Wilhelmina van Pruisen waarna het gebouw meer dan 100 jaar dienst deed als museum.
In 1930 werd Paviljoen Welgelegen aangekocht door de Provincie Noord-Holland en sinds die tijd verschillende keren grondig verbouwd.
En dit is zoals het er nu uitziet.
Indrukwekkend, functioneel zonder iets aan koninklijke allure te hebben ingeboet.
Natuurlijk mochten we even plaatsnemen in de banken waarin gedeputeerden ook anno 2019
nog met grote regelmaat hun politieke visie naar voren brengen.
Al dan niet met succes.
Gelukkig zijn niet alle zalen aan functionaliteit ten onder gegaan.
Zo is het bed van Napoleon nog steeds in het pand aanwezig en
zo het zich laat aanzien is het niet in gebruik om stiekem even een dutje in te doen.
Zelfs voor de Commissaris van de Koning is dit een no-go area.
Tenzij hij ook gebruik wil maken van het closet dat toen in zwang was.
Maar dan moet je wel goed kunnen mikken, zo leek ons na intensieve bestudering.
En waar haal je het personeel vandaan dat nog je potje wil legen?
Zelfs de negen rondleiders hebben daar hun veto over uitgesproken.
Mooie stoeltjes, mooie wandbekledingen,
en buitengewoon fraaie kroonluchters die consequent droomluchters worden genoemd.
Welgelegen staat en hangt er vol mee.
En dan is daar ook nog de blauwe zaal, vroeger in gebruik als muziekkamer, nu als vergaderzaal.
Neem plaats in zo'n fautuile en de regent in jou ontwaakt.
We voelen ons er meteen thuis alhoewel het blauw natuurlijk paars had moeten zijn.
Of rood!
Kortom: Paviljoen Weltevreden mag je niet missen.
Helemaal niet in de gaten gehad dat het was gaan regenen!
Gatsie!
Maar gelukkig.
Red Hatters smelten niet!
Aldus bereikten we geheel onbeschadigd en onbeschaamd restaurant Dreefzicht (nu La Place)
waar we initiatiefneemster Lady Louisa de first bedankten voor haar ijver en inzet.
Paviljoen Welgelegen gaat als een pareltje ons geschiedenisboekje in!