________________________________________________________________________
Dwalend door het Museum van de Twintigste Eeuw in Hoorn
ontkom je niet aan de vraag:
,,Was het vroeger nou echt allemaal zoveel beter?''
Verslag van een rondreis door de tijd
aan de hand van oude, maar oh zo bekende en herkenbare spulletjes, gewoonten en atributen.
Zondag 6 maart 2022 in het voormalige gevangenisgebouw in Hoorn.
We hadden er eigenlijk allemaal wel weer enorme zin in:
met elkaar op stap, zonder corona-beperkingen.
Wat een wel-behagen!
En dus begonnen we met een paar omhelzingen van pure vreugde.
En koffie natuurlijk, alvorens ons te laten meevoeren op een reis terug in de tijd.
En zo kwamen we onszelf tegen in de verschillende toonzalen, maar ook in die van onze moeders en onze grootmoeders.
Een lavet, een trappetjes van brabantia, een weegschaal die we gebruikten om onze baby's te wegen
en
serviesgoed, verkregen door het sparen van zegeltjes en waarvan de kopjes nog bij menigeen van ons
ergens achter in de kast verstopt staan. Omdat het, als het puntje bij het paaltje kwam, toch weer eeuwig zonde was om ze weg te doen.
Nostalgie.
Het doet iets met ons.
En zo keerden we terug in de schoolbanken van onze jeugd.
Met een ingebouwd inktpotje in de schoolbank. En met een zelfgemaakte inktlap om onze kroontjespen mee schoon te vegen.
Stonden je letters eenmaal naar genoegen van de juf in je schoonschrijfschriftje
dan kon je een stempeltje verwachten. Of een plaatje.
Lady Lizzy herinnert zich zelfs dat zij dan na een aantal van die felbegeerde stempeltjes
verder mocht met rode inkt!
Welke rol je toebedeeld kreeg zodra je je ja-woord had gegeven stond vast, zoals we dat lazen
op een doek die in de keuken hing:
boenen, dweilen, wassen, koken, naaien, breien, afwassen,
koper poetsen, strijken en kinderen grootbrengen.
Op welk moment dat besef bij ons doordrong verschilde nogal.
In de stad liep men voorop qua emancipatie.
Maar op het platteland bleef het zeuren.
Tot de jaren zestig zich aandienden!
Vrijheid, Ban de Bom, Baas in eigen Buik, de eerste emantipatiegolf!
En we protesteerden tegen kernwapens en kruisraketten.
Flower power en de West Side Story.
Tegelijk waren we lief voor elkaar. De fabeltjeskrant, Swiebertje!
Vrouwe Frizonia schoof aan de keukentafel van Saartje om nog eens na te praten over die tijd,
maar Swiebertje kon het niet boeien. Aan zijn gezicht te zien.
Er viel veel te bekijken.
Weet je nog?
En: ,,Hadden jullie dat ook?''
Dat waren de zinnen die we telkens stelden.
,,Hoe ging dat bij jou?''
,,Oh ja, dat hadden wij ook!''
Van poppenwagens tot vlooienspel.
Van vlechtwerkjes tot kinderserviesjes.
Maar uiteindelijk word je toch moe.
Moe van het kijken, moe van het genieten.
Tijd om in het naastgelegen restaurant aan de rand van het IJsselmeer een hapje te eten.
Maar eenmaal aan tafel was de vermoeidheid snel verdwenen en kwamen we tot de conclusie
dat twee keer per maand een uitstapje toch wel het minste is dat we elkaar en onszelf moeten gunnen.
En dus vlogen de ideeën over tafel: zelfverdedigingsles, wereldmuziek in De Hout,
huisconcert bij de Queen thuis enzo meer.
Houd je mailbox in de gaten en teken in!
Heb je zelf een knotsgoedgek idee: laat het ons weten (even aanmelden bij de Queen).
Laten we kort en goed geen dag verliezen!!