________________________________________________________________________
Koninklijk verslag van een feestelijk bezoek aan de Hoedjes van voormalig koningin Beatrix
in Paleis 't Loo te Apeldoorn
-'Chapeau'-
op zaterdag 10 juni 2017
Een koninklijk gezelschap laat zich vervoeren in een koninklijk voertuig.
Met chauffeur uiteraard. Wat dacht je dan.
Ruisende rokken, uitbundige hoeden, verrassende sieraden en blije gezichten in een
koninklijke ambiance, waar we statig schrijden maar waar we ook heel veel gelachen en genoten hebben.
Paleis 't Loo, woonhuis van destijds Koningin Wilhelmina en nu museum en tentoonstellingsruimte.
We zijn gekomen voor de Hoedjes van (voormalige) Koningin Beatrix maar ook de tuin en de paleisvertrekken
bekijken we met interesse en plezier.
Want het is daar mooi.
We voelen ons er meteen thuis.
Vanwege de grandeur die het uitstraalt.
We beginnen ons bezoek in Apeldoorm met een rondgang langs de hoedjes.
De tentoonstelling is verdeeld over twee verdiepingen en steeds weer word je verrast.
En als er al een hoedje bij is dat je niet direct kunt plaatsen
word je onmiddellijk geholpen door diabeelden die de betreffende troonrede toont
of laat zien in welk land de vorstin bezoekt met juist dat specitieke hoedje op haar hoofd.
En allemaal zijn ze zo gemaakt dat ze naadloos aansluiten op het kenmerkende kapsel van onze voormalige Koningin.
Hoeveel waren het er? 150? 180?
In ieder geval wel zoveel dat we begrepen dat je daar een paleis voor nodig hebt.
Hoe berg je al die hoedjes anders op?
We laten ons een heerlijke lunch welgevallen.
Het is schitterend weer. De zon schijnt en de buitentemperatuur is meer dan aangenaam.
Een wandeling door de tuin.
Niet helemaal gepland van te voren, maar een must om het Paleis in te komen.
Dachten we.
Verkeerd gedacht dus.
Maar de wandeling was mooi en bracht ons, ondanks onze stramme knieën, veel goeds en mooie ontmoetingen.
Want hoe gratieus wil je het hebben!
Een gouden deur, een gouden gezelschap en een dag met een dikke gouden rand!!
Al een beetje moe besluiten we alsnog een kleine rondgang te maken door het Paleis.
Het was niet moeilijk om in de sfeer te komen want talloze prachtige aangeklede dames en heren wilden best wel
met ons op de foto.
En vreemd genoeg wilden wij dat ook wel!
Paleis 't Loo is donker, somber en stoffig.
De vloeren kraken en er valt maar weinig licht naar binnen.
Onbegrijpelijk dat je vanuit zulk een donkerte een land kunt besturen.
Met prachtige boeketten en veel kaarslicht wordt de boel wat opgevrolijkt.
Gelukkig zijn wij er dan weer om er onze vrolijkheid aan toe te voegen!
Gauw naar buiten.
De zon schijnt nog steeds uitbundig en het beloofd een zwoele avond te worden.
Op naar de alcohol en de chic geserveerd thee.
En dan zijn we moe.
Het is sluitingstijd en mooi geweest.
Onze voetjes doen zeer en het wachten is op....
het kuukse wagentje met aanbiddelijke chauffeur dat ons terugbrengt ons naar onze bolides.
En zit de dag er dan op?
Welnee!
Niemand van ons had zin om rond etenstijd thuis te arriveren waar we niets anders
zouden aantreffen dan hongerige mannenmagen,
aandachtvragende huisdieren en de stapel strijkgoed waar we de hele afgelopen week niet
aan toe gekomen waren.
Dat werd dus een zonovergoten maaltijd met frites en kalfslever, bladerdeeg met spinazie en geitenkaas en sliptongetjes.
Toen hadden we nog wel een paar rondjes kaartleggen voor de boeg.
En zodoende werd het toch nog laat.
Mooie, open, eerlijke en warme gesprekken sloten de dag af.
Wisten wij veel dat we nog met een enorme omweg bij laaghangende zon
door het schier eindeloze Noord-Hollandse polderlandschap om een brandende auto heen werden gestuurd!!