________________________________________________________________________
Landgoed Kasteel Daelenbroeck te Herkenbosch
op 8 en 9 mei 2019
We verplaatsen ons naar het jaar 1326.
In die tijd moet
Landgoed Kasteel Daelenbroeck in Herkenbosch bij Roermond
zijn gebouwd.
Het ging in de loop der jaren als woon- en jachtslot verschillende keren van hand tot hand.
En elk van die edellieden annex kasteelheren drukten op hun geheel eigen wijze hun stempel op het geheel van gebouwen en omgeving.
Inmiddels is het gebouw een hotel, restaurant en zalencomplex waar alles is gedaan om het 'koninklijke' gevoel te behouden.
En dus vroegen we ons af:
hoeveel kasteelvrouwen zijn ons hier voorgegaan
en hoeveel lady's voor ons hebben zich per koets door dezelfde poort naar binnen dan wel naar buiten laten leiden.
Dat wij slechts te voet de Heerlijkheid Daelenbroeck betraden deed niets af aan de allure die het kasteel ook vandaag nog laat shinen.
En dat is precies wat we ook graag wilden:
shinen!
En hier begint dan het spektaculaire verslag van wat een spektaculair en uiterst geslaagd uistapje werd.
een uitstapje naar een bourgondisch bestaan op een echt kasteel met hoeve en kasteeltoren en al.
Met een prachtig binnenterras en gelegen in een indrukwekkend fraaie omgeving.
Regen, zonneschijn, kasteelkamers en kasteelwijn, een eigen 'kamermeisje' , asperges, gala kleding
en swingen op Bei Mir Bist Du Shein en In de Mood uit de jaren '40 en '50.
Dat was wat het was en we werden er allemaal vrolijk van!
Maar laat ons dan toch maar bij het begin beginnen.
Tenslotte moeten we niet meteen alles verklappen.
225 rode hoeden bij elkaar.
Maar voor het zover was beleefden we samen ons eigen sprookje.
Na een warm welkom op het Kasteel van de Queen in Oudorp
begaven onze bolides zich voortvarend
richting Restaurant De Lucht waar we een korte koffie- en plaspauze hielden.
Daarna werd de reis snel vervolgd. Want we wilden geen minuut missen van wat ons allemaal te wachten stond.
Daelenbroeck bleek een landelijk kasteeltje, midden in het groen, niet te groot maar wel
inclusief alle romantische details en beplanting die je bij zo'n Heerlijkheid verwachten mag.
We namen alle tijd om onze koffers uit te pakken en onze kamers in te richtten.
Aan ruimte en sfeer geen gebrek.
En waar de één dan het uitzicht in zich op probeert te nemen stort de ander zich uitgeput op bed.
Het kon allemaal!!
Maar daarna wachtte de borrel aan de grote ovale tafel in de bar van het kasteel.
We bleken de hele ruimte voor onszelf te hebben.
Wat een luxe!!
Dus proostten we uitgebreid op het leven, op elkaar en op een leuk verblijf in het Limburgse land.
Waarmee het feest voor ons al was begonnen!
Aansluitend en in full regalia gebruikten we het Asperge menu dat bij het arrangement hoorde.
En ook toen weer hadden we de hele dinningroom voor onszelf!!
Inclusief het bedienend personeel!!
We werden in de watten gelegd!!
We smikkelden en smulden want het eten bleek van buitengewone kwaliteit en alle gerechten zagen er voortreffelijk uit.
Asperge tijd. En dat zouden we weten!!
Maar ook het toetje was een succes!
De koffie kregen we aangereikt in de bar, want daar ja daar....
had de bediening een groot scherm neergezet, speciaal voor ons,
om gezamenlijk naar het voetbal te kunnen kijken!
Echt waar!!!!
Onze zetels werden in rijen gezet en toen kon de wedstrijd beginnen.
En niemand van ons zal dat ooit durven toegeven, want thuis hebben we allemaal
een hartgrondige hekel aan die voetbalfanate echtgenoten van ons.
En nu deden we het zelf!!
En zo kwam het, we geven de spanning van de wedstrijd de schuld, dat we naar de beta-blokkers moesten grijpen
om hart en hoofd rustig te houden.
Je zou er wat van krijgen!!
Gesloopt en afgemat togen we richting bed.
We haalden het maar nét!
Om de volgende morgen precies om half 9 acte de presence te geven aan het ontbijt.
Ook toen weer zaten we aan onze eigen stamtafel!
En dat gele huisje boven de trap was de torenkamer van de Queen en Vrouwe Frizonia.
Om 11 uur werden we verwacht in de ridderzaal waar de Royal Limbourgh Memory High Tea begon met koffie en een muffin.
Langzaam aan stroomden 225 Rode Hoeden binnen uit heel het land.
Ook de dames van Festina Lente lieten zich registreren.
En geen hoedje was hetzelfde!
In de gewelven van het kasteel wisten we een gezellige tafel te bemachtigen.
Het werd steeds voller.
En in de hal werd ondertussen een winkeltje met hebbedingen geopend waar het een goed graaien was
tussen alle rode hoeden spulletjes die te koop werden aangeboden.
Soep en sandwiches stonden er op het programma en daar werd flink van gegeten,
Maar gelukkig was er voor iedereen genoeg en Annette Pieterman van het chapter de Limbostars
kondigde het verloop van de dag aan.
En toen stonden ze daar:
de Andrews Darlings
in de voetsporen van de legendarische Andrew Sisters
met liedjes uit de oorlogs- en bevrijdingstijd.
We gingen op sentimental journey met
- Under the appeltree
- Rhum and coca cola
- In the Mood
- We 'll meet again
Lady Elmlane en Lady Aukje lieten zich, al swingend, de Kir
Royal goed smaken.
En de zaal ging volledig uit haar dak!!
Kunstknieën, kunstheupen. Niemand had meer last van iets.
De beuk erin en swingen maar!
Pas toen de High Tea zich aankondigde konden we weer een beetje ademhalen.
De zon scheen en we zochten ons heil in de rust van de omgeving.
Even weg uit de drukte en het gewoel.
Even een kleine wandeling. Nog even poseren voor de foto.
Of zomaar even uitrusten bij een kopje thee op het terras.
Maar binnen ging de hectiek gewoon door en we vroegen ons af of we het ooit voor elkaar zouden krijgen om
de initiatiefneemster en organisatrice van dit geheel, Annette Pieterman, even naar buiten zouden kunnen lokken voor een kleine plechtigheid!
Ze kreeg terstond een workshop Bellen Blazen aangeboden.
Ze bleek, wat je noemt, een snelle leerling.
Even voordoen hoe het werkt en ze kon, onder de bezielende leiding van Doña Giardino aan de gang.
En het lukte!!
Doña Giardino overhandigde haar het sop-recept en de geheimen op schrift die haar
op weg zullen helpen als ze thuis met Theo aan de slag wil.
Terwijl de demonstraties doorgingen werd de hooggeachte Limbo-Queen
een nieuwe roos aangeboden door onze eigen Queen.
Met dit alles wilden we laten zien dat spelen een belangrijk element is,
juist bij het worden.
Zolang je speelt blijf je jong!
En ook het personeel, onze eigen Sanne, leerde snel.
,,Wat heerlijk'' riep ze. ,,Ik voel me weer 13!''
Zo jong voelden we ons nou weer niet maar de levensvreugde spatte er wel van af.
En toen kwam het onvermijdelijke moment van afscheid.
Dag Queen van Limburg, dag Red Hatters uit den lande, dag Kasteel Daelenbroeck.
Tot volgend jaar?
We zullen jullie niet licht vergeten!
