________________________________________________________________________
Verslag van een intensieve kennismaking met het dorp Schermerhorn
in de blakende Eilandspolder
op donderdag 9 juni 2022
onder stralende weersomstandigheden
Schermerhorn.
Een kerk, wat huizen,
gras, riet en bloemen,
tuintjes en schuren,
een dorp omgeven door grasland, molens en water,
gelegen onder de rook van Alkmaar,
met een wonderschoon natuurgebied onder handbereik,
een dorp bovendien met een buitengewoon interessant verleden.
Met schaapjes en koetjes, vogels en vossen,
met kiekendieven die schreeuwend hun nest verdedigen,
met rust en ruimte,
met adembenemende vergezichten onder blauwe luchten die tot de horizon reiken,
de zon ruim baan gevend.
Zo treffen we Schermerhorn aan op deze zonovergoten donderdagmiddag in juni.
We schrijven 2022.
Schermerhorn.
Hoe vaak rij je er niet gedachtenloos aan voorbij.
In grote haast op weg naar.....
En je hebt geen idee waar je langsheen scheurt.
De tijd dringt, je volle agenda schreeuwt je tegemoet.
En je bent al laat.....
En dan is daar opeens die dag dat de klok stil wordt gezet.
Niet door mensenhanden maar door de natuur zelf.
De stilte neemt het over van alle drukte en haast in je hoofd.
En, gezeten in een bootje, blijft er niets anders over dan je over te geven aan wat is.
Want het gaat niet sneller, je moet niet sneller, je hoeft niet sneller:
het pure relaxen dient zich aan.
En er is geen ontkomen aan!
Op het Zuidje 11 staat de koffie op ons te wachten.
Een rood/paars spektakel in het verstilde groen.
Twee gastvrouwen ontvangen ons allerhartelijkst.
Zij zetten de tijd voor ons stil.
Een welkomswoordje van Lady Lizzy die met het idee kwam en de organisatie op zich nam.
Goed gedaan!
Een kort bezoekje aan het naastgelegen Kleinste Huisje van Schermerhorn volgt,
het enig overgebleven tuindershuisje van het Schermereiland.
Het is klein en vol maar het is een bezoekje meer dan waard.
Ongelofelijk dat hier door de jaren heen gezinnen hebben gewoond met soms wel meer dan 10 personen.
Iets wat wij ons, met onze hang naar luxe, ruimte en comfort, niet meer voor kunnen stellen.
Maar dan gaan we te water!
Er ligt een geweldige praam voor ons klaar en Gerard en zijn maat
zijn van plan ons te verhalen over de historie van 'hun' dorp en
overtuigen van de schoonheid van 'hun' polder.
Het enthousiasme spat ervan af en terwijl we het dorp Schermerhorn achter ons laten
glijden we langzaam de pracht en praal van het welhaast ongeschonden Schermer landschap tegemoet.
Met water, wuivende rietkragen, vogelsgetjilp, nieuwschierige koeien en schapen,
met witte wolkjes aan het blauwgekleurde firmament en de contouren van molens in de verte.
En ook met stilte als we toch even verzonken raken in onze eigen verwondering.
Maar Rode Hoedjes kwebbelen graag en de schipper kan er ook geen genoeg van krijgen.
Want er valt veel te vertellen over dit gebied, ook al gebeurt er ogenschijnlijk niet zo veel.
Brede vaarten, smalle doorsteekjes,
en steeds weer met die ene vraag op onze lippen:
,,Wist jij dat het hier zo mooi was?''
En steeds weet gids Gerard ons te boeien.
Hij leert ons een kiekendief te herkennen, een distel te ontdekken, een scholekster te spotten.
Om ons ondertussen te vertellen over de begintijd waar monniken van het klooster uit Egmond
naar de Eilandspolder kwamen om het gebied te bewerken en de inspanningen van
Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten om
het gebied te bewaren voor de toekomst.
Of ze dat goed doen in de ogen van de mensen die hier al heel hun leven wonen en werken
blijft een ding.
Zeg niet dat we niet luisterden.
Integendeel.
We genieten van alle informatie.
Maar we genieten vooral van de weergaloze schoonheid van het Noordhollandse landschap.
Want zeg nou zelf!!
Kijk, en dáár woont Hans Dulver!
En de koetjes?
Ze keken niet op of om!
Met Schermerhorn in zicht komen we weer enigszins in de bewoonde wereld.
En ook daar valt genoeg te zien en te genieten.
Fraaie achtertuinen aan de waterkant, aanlegstijgertjes, volkstuintjes, bootjes, bruggetjes.
Ja, wat wil je als je aan het water woont.
De magische schoonheid van de natuur verbijstert ons.
En dan is de vaartocht zomaar voorbij.
We verlaten de boot, niet om naar huis te gaan maar om rechtstreeks naar het oude Rechthuisje van Schermerhorn te lopen,
een wandelingetjes van nog geen 5 minuten.
Hier werd recht gesproken en als het even tegen zat kreeg en was je een 'blok aan het been'.
We mochten binnen een kijkje nemen.
En toen was er koffie.
En taart.
En slagroom.
Het is genieten.
We horen de geschiedenis van het kerkje van Schermerhorn
dat in eerste instantie helemaal geen godshuis was maar een levendig
handelscentrum tussen de Beemster en Alkmaar.
Schermerhorn, een dorp van vissers en schippers
maar vooral ook een plek waar gehandeld werd.
Grafstenen en glas-in-lood ramen hebben het pas gerestaureerde kerkje tot een bezienswaardigheid gemaakt.
De vriendelijke ontvangst maakte het plaatje rond.
Een heerlijke maaltijd tot besluit bij De Gouden Karper in Ursem.
Na enig geschuif met tafels en stoelen is het ook daar goed toeven.
Zelfs het Geluksvogeltje van Festina Lente fladderde binnen om via de queen
op het conto van Dame Gerie terecht te komen.
Hoe dan ook: het werd een gezellige en smakelijke afsluiting van een heel bijzondere dag.
Met dank aan Lady Lizzy van de Nijenburg.
En dank aan de fotografen van Festina Lente.
Maar vooral ook met heel veel dank aan de inwoners van Schermerhorn
die ons een gastvrij inkijkje gaven in het leven op het platteland