________________________________________________________________________
En laat nu nooit iemand van ons meer zeggen dat zij niet kan schilderen!
xxxxxxxxxxx
De resultaten van onze schilderworkshop in Spanbroek waren dermate oogverblindend dat onze 'juf Nicolette''
zelfs boven op de tafel klom om onze kunstwerken vast te leggen op de gevoelige plaat
om ze aldus voor de eeuwigheid te bewaren ten pleziere van ons nageslacht.
Verslag van een Workshop Dikke Vrouwen Schilderen bij
Nicolette Veenman in haar Kunstenaars Atelier Nickies in Spanbroek.
We schrijven zaterdag 15 juni 2019.
Dat we met knikkende knieën richting Spanbroek afreisden wil ik nou ook weer niet zeggen.
Maar er waren toch verschillende ladies die zich vooraf al indekten:
- Ik kan helemaal niet schilderen!
- Ik heb het ooit wel eens gedaan maar nu al 50 jaar niet meer!
- Ik heb nooit op de kleuterschool gezeten dus ik mis al het prutswerk met schaar en lijm dat daar bij hoort!
-Ik heb geen talent!
Maar met dat talent viel het allemaal reuze mee.
Want met wat ijver, doorzettingsvermogen, een beetje lef en een aanijzing hier en daar bleek je toch heel ver te kunnen komen.
Iedereen had van te voren al een te schilderen ontwerp uitgekozen
waardoor we, dankzij al het voorwerk door Nicolette Veenman,
meteen aan de slag konden.
Groen, bruin, oranje, blauw.
Wat kies je?
En dan ga je met een sponsje aan de gang,
een sponsje met drie kleurtjes om nuance aan te brengen in de achtergrond.
Want daar begint het mee.
Nicolette wees ons de weg door een oerwoud aan mogelijkheden.
Maar uiteindelijk moest je het natuurlijk wel zelf doen en namen we met gepaste bescheidenheid de kwast ter hand.
Een beetje met de moed der wanhoop werden de eerste kleuren aangebracht.
Om vervolgens te ontdekken dat je met je eigen kleuren toch je geheel eigen schilderij maakt.
En dus werd ieder schilderij anders, zelfs als het dezelfde voorstelling betrof.
Er werd hard en geconcentreerd gewerkt.
Vaak in stilte.
Met het puntje van de tong tussen de tanden en een kritische blik naar het eigen werk.
Ondertussen werden we verwend: met een soepje, een hartig hapje, een wrapje en een appeltaartje,
alles mega-vega-vers uit eigen keuken,
de keuken van Nicolette!
En het ging er allemaal steeds maar leuker uitzien!
De dikke dames kwamen op doek tot leven.
Tenzij er voor een andere voorstelling gekozen was uiteraard.
De trots groeide bij iedere kwastenstreek.
En eigenwijze schilders die de vrije hand wilden hebben in hun creatie heb je natuurlijk ook!!
Uiteindelijk waren we ALLEMAAL tevreden en konden we, samen met onze creaturen op de foto:
En nu nog thuis een plekje zoeken waar we ons eigen fabrikaat kunnen ophangen!
Of zoeken we een epositieruimte, ladies?
