 |
||||||||||||
|
||||||||||||
  Naar andere Red Hat websites/weblog's en foto-pagina's Klik op: .jpg) |
 Baltic Cruise naar Sint Petersburg - Rusia door de ogen van een kersverse queen 30 juli - 11 aug. 2009   Hoe zou het zijn?  Is het wel gezellig met zoveel Redhatters op een boot? Wat verwachten ze van mij als nieuwe queen? Hoe moet ik me gedragen? Wat zijn mijn rechten, wat mijn plichten. En zijn het niet allemaal kliekjes waar je onmogelijk tussenkomt? Ben ik niet veel té 'gewoon'? (haha) Rotterdam, 10.00 uur in de ochtend, plaatselijke tijd. Het uur van de waarheid is aangebroken!!  Het eerste begin kan ik eigenlijk makkelijk overslaan. Tenslotte waren een aantal van jullie erbij toen we aan boord gingen: op het schip zelf of op de wal. Lieve hemel, dat jullie er wáren! Onze uitzwaaiers. Our own bloody lovely girls! Dat vond ik echt al helemaal geweldig. Ik ben er heilig van overtuigd dat álle meevarende queens dat zo hebben ervaren. Dus: thanks you namens de queens en alle andere Baltic-opvarenden!  Zo te zien was het allerminst vervelend op de kade!  De vrolijkheid straalde ervan af! Zodra Countess Lofty mij op het schip gewaar wordt zet ze onmiddellijk haar rechterbeen naar voren. Dan lijk je slanker. Zo hebben we dat binnen ons chapter bepaald.  Ondertussen was ik druk doende om aan een groepje Canadese dames uit te leggen dat we NIET van een sekte zijn, NIET van de Bagwan en NIET ontvlucht uit één of ander opvanghuis voor 'vreemde vogels'. Dat uitleggen moest dus meteen in het Engels. Nou, ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik moest er toch echt eerst weer even inkomen. Dus zoekend naar de juiste woorden heb ik uitgelegd dat we 'gewoon heel ongewoon' van de Red Hat Society zijn, een successtory dat begint bij de Engelse dichteres Jenny Joseph, gevolgd door het spectaculaire verhaal rond de persoon van Sue Ellen Cooper om uiteindelijk terecht te komen bij de vrolijke en levendige chapters van Nederlandse bodem en tenslotte de oprichting van mijn eigen chapter in Alkmaar e.o: Festina Lente. ,,Maar de RHS is toch Amerikaans?'' hoorde ik ze vragen. ,,Jawel, maar naar Europa overgewaaid, naar Australië, naar Zuid Afrika, noem maar op. En zo ook naar Holland!'' wist ik uit te brengen. ,,Oh.''  Op de wal zong het Redtekehat-koor olv leading-lady Rian van Randwijk (met de complimenten, want ze bléven maar zingen!!) over de zee die geeft en neemt en over schepen die nooit meer terugkeerden! Lekker opbeurend :-)) Haha!!  Toen wij uit Rotterdam vertrokken, vertrokken wij uit Rotterdam! Met dank aan Kniertje. Dapper trokken wij aan boord derhalve onze reddingsvesten aan en deden mee aan een preventie-oefening: de sloepenrol.  Nou kun je zeggen wat je wil maar als je dan toch ten onder moet gaan, kun je dat het beste lieftallig doen. Toch? Dus hou gerust je rode hoedje op! Des te beter word je gezien. Op zee. Voor het eerst was ik ook eigenlijk best wel blij met mijn cupje D. Je blijft als het erop aankomt langer drijven. Toch? En voor zo'n benijdenswaardige varensgezel in zo'n flitsend marine-pak blijft een rechtgeaarde redhatter toch nog graag even leven.  Wauwwwww!!!!  In verband met de mogelijke Mexicaanse griep krijgen we te horen dat het bij een begroeting niet aan te bevelen is om elkaar een hand te geven. Je kunt elkaar beter kussen. Dat levert minder risico op om besmet te raken. Gezien bovengenoemd bemanningslid trek ik me die raadgeving persoonlijk aan! Hmmmmmm  Het moment van vertrek is daar en we zwaaien en zwaaien tot er niets meer te zwaaien valt. En dat alles om te verbloemen dat het best emotioneel is, zo'n zeelieden-afscheid.  Enfin. In Maassluis werden we opnieuw uitgezwaaid, nu door de Redhatters van, tuurlijk, Maassluis. Veel heisa en veel rode en paarse ballonnen. Sterk hè, die Fischerman's friend!  De pilot ging van boord en ons eerste cadeau op zee was de mooiste regenboog die ik ooit heb gezien.  Een juweeltje!  Stom natuurlijk dat ik niet naar het dek ben gelopen om de boog in z'n geheel te fotograferen maar ik kon het dek toen nog helemaal niet vinden! Door het raam dus maar. Later zou blijken dat het überhaupt moeilijk is om aan boord iets te vinden, of het nou de Front Office is, of restaurant La Fontaine of je man: je zoekt je rot! Hut opgezocht om tranen te drogen, keel te schrapen en de emoties de baas te blijven. Mooie hut, praktisch ingedeeld, ruimte zat om je spullen op te bergen, lekkere bedden, grote handdoeken en wat een luxe! Aan alles is gedacht en niks is stuk. Er hangt zelfs een haakje om je hoed aan op te hangen. Zie daar: mijn wereld voor de komende 12 dagen en die van nog eens 120 andere Redhatters!   We eten een hapje, verwonderen ons over de nacht die zich langzaam als een deken uitspreidt over de woelige zee. Nog geen idee hebbend van het feit dat het die nacht windkracht 9 zou worden!! In de Queenslounche worden we ontvangen door Queen Annette Pieterman, die deze reis voor ons in gang heeft gezet, samen met haar echtgenoot Theo. Voor het eerst zijn alle Redhatters bijeen op de Rotterdam. Een bonte stoet van fraai uitgedoste vrouwen waar de verwachtingsvolle pit vanaf straalt. Annette spreekt ons verwelkomend toe en ook de bemanning van de Holland Amerika Lijn heet ons tijdens deze speciaal voor ons gehouden bijeenkomst van harte welkom op de Rotterdam. En daarna gaan alle Rode Hoeden Ladies op de foto, de queens vooraan.  Het geeft een prachtige aanblik!!  's Avonds in mijn bed denk ik na over de vraag die de journalist van De Telegraaf aan Annette stelde: Is het nog wel geoorloofd om in deze crisistijd zo'n decadente reis te maken??? Ik voel me opnieuw boos worden als ik MIJN antwoord op zoveel onbenulligheid formuleer: juist déze vrouwen hebben decennia lang gewerkt, gemoederd, geploeterd, gezorgd, gesloofd en zich van hun verantwoordelijkheid gekweten!! Mógen ze alsjeblieft!!! Vrijdag 31 juli/dag 2/op zee  Ontbijt. Ik ontbijt nooit! Ja. Snel even een broodje en een beker thee. Huppetee, vlug een beetje en daarna aan het werk. Nu loop ik dwalend met mijn bordje langs het buffet en weet niet wat te nemen. Er is zoveel keus, van broodjes tot muesli, van grote porties schoongemaakt fruit tot krentenbrood, van tosti's tot een compleet Engels ontbijt. Met mijn volgeladen bordje waggelen ik door het gangpad en voel ik me bepaald niet senang. Gisteren misschien toch iets teveel gedronken, denk ik nog in mijn onschuld. Waar is iedereen toch! Het halve schip blijkt (zee)ziek te zijn. De wind komt uit een rare hoek, twee zeestromen ontmoeten elkaar en hebben besloten geen vriendschap te sluiten. Ik heb het geklots wel gehoord maar gevoeld heb ik niet veel en ik dacht dat het zo hoorde. Simply me! Als ik naar buiten kijk zie ik dat het stormt. Witte schuimkoppen slaan wild tegen het schip op. De Rotterdam bonkt aan alle kanten, merk ik nu ook. Solidair als ik ben word ik op slag misselijk.  ,,Is this normal, sir?'' vraag ik aan de eerste de beste persoon die zich in mijn buurt begeeft. Ik wankel en grijp zijn arm. De jus d'orange klots over mijn hand. Het blijkt de kok van het schip te zijn. ,,Yes my lady. This is normal. When it is not normal, than the captain tells you this from the bridge. Than it's time to panic!'' Bij de pillendokter is het druk. Er wordt met slappe koppies thee en toast door de gangen gewankeld op weg naar zeezieke medereizigers. Alles schudt. Windkracht 9 houdt nog even aan.  Tijd om uitgebreid het schip te bekijken. Afleiding wil wel eens helpen. .jpg) Meiden, geloof me, je komt ogen te kort. Fit for a Queen, zou de Engelse aristoratie zeggen.  Overal is het mooi, schoon, glimmend, rijk, ruim en de veelal Aziatische bediening is er alles aan gelegen om het de gasten naar de zin te maken. ,,Goodmorning. How are you?'' ,,I'm fine. Thank you. And how are you?'' Prettige koninklijke kriebels krijg je ervan.  We slaan de high tea en de cocktailparty over om de maag te sparen en dineren later op de dag in onze mooiste Red Hat outfit in het La Fontaine Restaurant: een speciaal gala-diner voor de Red Hat Society met een eigen menukaart. Wat ziet iedereen er weer prachtig uit! Uit de meegesjouwde hoedendozen zijn de mooiste hoeden tevoorschijn gekomen en ik geniet alleen dáár al verschrikkelijk van. Dat ik hierbij mag horen!!  We eten van prachtig porselein en de bediening is één en al glimlach. Op de grond verschijnen de eerste veertjes afkomstig uit rode dan wel paarse boa's en dat doet vertrouwd aan.  Eenmaal terug in de hut vind ik een rog op mijn bed, gevouwen van witte handdoeken. Ik zet er met plezier mijn rode hoed voor af. Mijn man heeft het ook nog even geprobeerd, dat vouwen. Maar hij kwam niet verder dan het vouwen van een blinddoek.  Ik vind nog niet echt goed aansluiting bij de groep van Rode Hoeden Ladies en ik besluit mijn queens-speld op te spelden om te kijken of dat verschil maakt. En ja, ook als ik mijn rode hoed en paarse kleren niet aan heb word ik nu herkend en aangesproken. ,,Van welk chapter ben jij? Waar kom jij vandaan?'' ,,Ik kom uit Alkmaar, heb 20 goudomrande chapterleden en een enorme wachtlijst!'' Dat gaat goed. Mijn queens-pin opent deuren en de toenaderingen komen nu als vanzelf uit de lucht vallen. ,,Ik ben nieuw'' zeg ik steeds. ,,Ik ben een beginneling dus als je tips hebt......'' ,,Wat wil je weten!'' Heerlijk! Queens zijn open. Ze willen graag vertellen hoe zij 'het' hebben geregeld binnen hun chapter en wat hun ervaringen zijn. Dat levert leuke gesprekken op waar ik goed uit begrijp dat je als queen toch een sterke en daadkrachtige vrouw moet zijn. Hoe doe jij dat als een chapterlid haar contributie maar niet wil betalen? En wat te doen als iemand steevast weigert om in paarse kleding te komen? Ieder chapter, zo blijkt, heeft er zo haar eigen oplossing voor bedacht. En ik leer, ik leer, ik leer....... Zaterdag 1 augustus/ dag 3/Oslo/Noorwegen Vandaag gaat mijn man officieel met pensioen. Ik ben er een beetje sentimenteel onder. Hij niet. ,,De wereld ligt aan onze voeten'' zegt hij met de gids Cruisevakanties 2009-2010 in zijn hand. Maar ik moet het allemaal nog zien. Als hij zich straks nu maar niet met het huishouden gaat bemoeien..... Van onze oudste zoon kreeg hij een éénwielfiets. Om een nieuw evenwicht te vinden, zo werd erbij verteld. Ineens vind ik zo'n fiets ook voor mezelf een nuttig attribuut. Oslo. Het weer is fantastisch en ik wil niet mee van boord. Ik wil op het dek in de zon zitten, boekie lezen,  een beetje dromen en lekker naar de bootjes kijken.  en genieten van de overheerlijke buffetten.  Als we Oslo verlaten staat iedereen aan dek  en ik ervaar dit afscheid als een vrolijk feestje.  Ik begin zowaar wat gezichten te herkennen, maar of die dames dan ook echt bij de rode hoeden horen? Ik heb geen idee.  's Avonds zoeken we, na het diner, de Queenslounge op. Amerikaans entertainment. Vrolijk met een afgewogen tikje sentiment. Bruce leidt alle voorstellingen in. ,,Hallo ladies and gentleman!'' ,,Hallo Bruce!'' 's Avond sta ik op het dek in het stikkedonker, helemaal boven op het schip om te zien hoe we onder de Brug over de Sont door varen: een machtig indrukwekkend moment.  Zondag 2 augustus/dag 4/Arhus/Denemarken We staan op het dek als we in Denemarken aanleggen. Samen met nog veel meer Redhatters die ik nog steeds niet herken. Zonder paarse kleding en rode hoeden gooi ik iedereen door elkaar. Vandaag staat Arhus op het programma. Beneden worden we welkom geheten door een meisjesorkest.  Vrachtwagens vol verse levensmiddelen staan te wachten om aan boord te worden gebracht. Scheurbuik zullen we niet krijgen.  Als je buiten op de kade staat zie je pas hoe groot het schip is. Ik voel me mini.  We bezoeken het stadje Arhus en 's avonds....  dan zijn we er getuige van hoe Theo het spel meespeelt in een even spetterende als hilarische show van twee muzikale rasartisten Nick en Tina die wij met z'n allen niet snel zullen vergeten! ,,Theo, is dat jouw vrouw? Of ben je op zakenreis en is het je vriendin?? Theo! Je hebt een heel harem om je heen!!!''  Om de herinnering nog even op te halen: klik op onderstaand You Tube filmpje!  Maandag 3 augustus/dag 5/Warnemunde  Een toeristische badplaats aan de Oostzee: veel winkeltjes, terrasjes en vooral veel toeristen. Een beetje Zandvoort aan Zee.  De trein naar Rostock herinnert nog het meest aan het oude Oost-Duitsland van weleer.  Die avond is er een Duits bier- en bratwurst cq sauerkrautfeest op het schip.  We doen dapper mee!  Pas om een uur of elf, als het al donker is, vertrekt ons schip naar zee, samen met nog drie andere grote cruiseschepen. Dat levert een spectakel op met heel veel uitzwaaiers, talloze meevarende verlichte bootjes, muziek, loeiende bootsignalen en feestlijke afscheidsvuurwerk!   Achter op het dek hadden we een fraai uitzicht.   's Avonds vind ik een krab op mijn bed.  Dinsdag 4 augustus/dag 6/op zee Lieve meiden, Het went niet. Zoveel comfort en vijfsterren-luxe aan boord. Ik kijk nog steeds mijn ogen uit. Maar mijn ogen rolden pas echt uit mijn hoofd toen we aantraden bij de Royal Dutch High Tea in het chique La Fontaine Restaurant op dek 4. De queens kwamen bij elkaar aan gereserveerde tafels te zitten en mochten het zoete en hartige maar vooral prachtig ogende buffet openen. Kijk maar even mee:     En zie ook hoe de kleine Louise haar eerste verjaardag vierde: met een echte Rode Hoeden Taart en met tal van cadeautjes, haar aangereikt door een aantal queens (Annette heeft werkelijk OVERAL aan gedacht!)  Tijdens de High Tea merk ik dat meerdere queens elkaar (nog) niet kennen. Dat geeft steun.  Say Cheese! Want wij van Festina Lente zijn en blijven toch echt kaaskoppen. Woensdag 5 augustus/dag 7/Tallinn/Estland Iedere dag een andere liftmat met de dagaanduiding voor als je niet meer weet wat voor dag het is.  Alles maar dan ook alles op het schip staat duidelijk aangegeven. En toch: dit is toch ook de vakantie van het grote zoeken: waar zijn mijn Red Hat medereizigers, waar is mijn man, waar is de Front Office, waar is ......... Vandaag zijn er geen specifieke Red Hat activiteiten dus we mogen op eigen gelegenheid Tallinn verkennen.   En ik? Ik heb het zwembad voor mezelf!  Lieve ladies van Festina Lente, ik mis jullie. Wat zou het geweldig geweest zijn als we hier met z'n allen waren! Over twee jaar, zo heeft Queen Annette al min of meer beloofd, gaan we opnieuw op cruise. Hou er dus maar vast rekening mee in je agenda! We vertrekken alweer vroeg uit Tallinn. Het is schitterend weer, bloedje heet en iedereen ligt in het zwembad. Paarse zwempakken zie ik niet maar toepasselijkerwijs heeft de Holland Amerika Lijn een enorme stapel levensgrote PAARSE handdoeken bij het zwembad liggen. Het heeft zo moeten zijn. 's Avonds treedt Marty Brill op in de Queenslounge, standup comedian op leeftijd die het ouder worden op de korrel neemt. ,,Het enige moment waarop een oude man niet hoeft te plassen, is het moment waarop hij staat te plassen.'' En: ,,Een huwelijk is oorlog met dit verschil: je slaapt iedere nacht met de vijand!'' . Op weg naar Sint Petersburg. Alle spullen liggen al klaar op ons bed.  Het olifantje op ons bed stemt stilzwijgend in.  Is het geen beauty!! Donderdag 6 augustus/dag 8/ Sint Petersburg/Rusland Dat is schikken bij het wakker worden! We zijn in Sint Petersburg aangemeerd, midden tussen de industrie en de machinerieën.  De tegenstelling met hetgeen we vandaag te zien gaan krijgen is onvoorstelbaar groot.  We gaan vandaag naar de zomerresidentie van Czaar Peter de Grote!  We gaan 's morgens al vroeg op pad in full regalia en we hebben er zin in! (De klok hebben we inmiddels twee uur vooruit gedraaid) De Russische autoriteiten doen niet echt moeilijk en na een busreis van een uur bereiken we Petershof.  De tuinen van het zomerpaleis zijn geweldig en overweldigend.  Overal zijn er fonteinen  en er zijn ook fonteinen waar je doorheen kunt rennen in de veronderstelling dat een enkele drup water voor geluk, voorspoed en een lang leven zorgt.  Dat levert hilarische plaatjes op.  En als je dan ook nog over de voet wrijft van Neptunis, dan zijn draagt dat bij aan goede eigenschappen en een voorbeeldig karakter.  Al het fraais in de tuinen is vastgelegd op foto-camera maar de aantallen keren dat wij zélf als onderwerp voor fotografen golden, zijn niet te tellen. ,,Mogen wij met jullie op de foto?'' werd ons dan in het Russisch gevraagd. Maar wij, Redhatters begrijpen dat meteen! Smile!!  We stappen weer in de bus, gebruiken onderweg een gezellige warme lunch en komen dan bij de Hermitage aan.   Het is er verschrikkelijk druk. Onze gids jaagt ons in hoog tempo langs alle high lights die je in de Hermitage nu eenmaal gezien móet hebben! Ik kijk mijn ogen uit. Er is zoveel te zien. Zóveel Hollandse meesters. Zóveel Rembrands! Prachtige plafondbeschilderingen, zalen vol méér dan beroemde schilderijen, mozaik, gobelins. Balzalen, kroonluchters, gordijnen, ingelegde houten vloeren. Om dit alles thuis nog eens na te kunnen kijken koop ik twee boeken. In het Nederlands! Vol prachtig plaatwerk. Ik sjouw er de halve middag mee rond om ze vervolgens in de bus te laten liggen. Wég boeken! Dompie!!  Aan het einde van de middag stort iedereen in. Loofe bienen, heet zoiets bij ons in Noord Holland. Maar het onvermoeibare Red Hat elan en de dito energie vlammen opnieuw op zodra we met z'n allen op de foto gaan! Half Sint Petersburg vergaapt zich aan ons en talloze bezoekers houden de adem in als de hele groep onze onvolprezen Weense Wals over de straat laat schallen: la la lala   We zijn nog net op tijd om aan te schuiven bij een Amerikaans vierspan in restaurant La Fontaine. ,,Hello, how are you?'' ,,I 'm fine, thank you.'' ,,What is your name?'' ,,Joke.'' ,,Very funny, but your name is?'' ,,No, it is not funny. My name is Joke!'' ,,Alright, you are funny!'' ,,No, yes, no, I'm friendly, but funny.... I don't believe so!'' ,,Yes, you are!'' ,,So, if you think so, than you think so. But you can call me Johanna!'' ,,Is this a joke?'' En volgens mij zag niemand die avond dat ik de laatste meters naar onze hut op mijn blote pootjes moest afleggen vanwege: zere voeten!!! Au! Vrijdag 7 augustus/dag 9/St Petersburg/Rusland Ik heb altijd gedacht dat cruisen iets is voor rijke, gepensioneerde Amerikanen! Europe in one day!! Maar ik begin langzaam van gedachten te veranderen. Het is ook uniek voor Red Hatters! Vandaag gaan we opnieuw met elkaar op stap. Op het programma staan een rondvaart over de Neva rivier die dwars door de stad loopt. Geen rode hoeden dit keer. Wat ik eigenlijk (opnieuw vanwege de herkenbaarheid) wel jammer vind. Het is schitterend weer en we leren Sint Petersburg weer van een geheel andere kant kennen.  Sint Petersburg wordt het Venetië van het Noorden genoemd. Net als Venetië is Sint Petersburg gebouwd op palen en zijn er talloze rivieren, eilandjes en kanalen.  Al vanaf brug 1 rent er een klein jongetje met onze boot mee. De hele weg! Vanaf iedere volgende brug zwaait hij naar ons en het bleef natuurlijk niet uit: er werd vanaf de boot veelvuldig geld naar hem gegooid. Zo werd het een sport van beide kanten. Zo af en toe belandde het geld in het water. Kwestie van jammer en sorry. Aan het einde van zijn loop werd hij evenzogoed goed bedeeld voor zijn sportieve loop.  We varen langs prachtige gebouwen, kerken, gevels en onder fraai gedecoreerde bruggen door.  Dat Sint Petersburg afscheid aan het nemen is van communistisch verval wordt wel duidelijk. Overal wordt gewerkt en de stad begint er schitterend en rijk uit te zien. En toch: het gemis aan terrasjes en grote etalages blijft opmerkelijk. Wil Sint Petersburg zich aan andere grote steden willen meten, dan zijn ook nog andere aanpassingen gewenst.  We houden halt bij de Isaac-kathedraal, een juweel met zijn gouden buitenkoepel en zijn prachtige decoraties.  Stoelen of banken kent de kerk niet. Diensten worden staand of knielend bijgewoond.  En ook bij de Opstandingskerk van het verspilde bloed stoppen we voor een foto-shoot.  Bovendien krijgen we een kwartiertje de kans om een matroisjka aan te schaffen, hét souvenir van Rusland.  Terug naar ons schip dat aan het einde van de middag zal vertrekken richting Helsinki.  .Maar eerst kunnen we nog heerlijk in de zon.  Carla van Castricum en Jopie van Tilburg  de ladies van de Alkmaarse Victorientjes  Dag Sint Petersburg. 
We nemen je mee in ons hart! Maar daar is Bruce alweer. Hij kondigt een spetterende show aan en daarmee heeft hij niks teveel gezegd!      De zon gaat onder. De dag is ten einde. Twee dagen lang hadden we de tijd om Sint Petersburg te leren kennen. Die kennismaking is méér dan geslaagd uitgepakt. 
We gaan slapen. Moe, maar verschrikkelijk voldaan. De nieuwe dag brengt ons een nieuw land, een nieuwe stad en nieuwe indrukken. Ik ben er klaar voor.  Zaterdag 8 augustus/ dag 10/ Helsinki/Finland Op het schip is oneindig veel te doen. Je kunt sporten, naar de bisocoop, genieten van Regina en de Hal Cats, luisteren naar piano melodieën of naar een strijkje en je kunt heerlijk dineren, bijvoorbeeld in de Pinnacle Grill of in La Fontaine. Er is een casino en je kunt een gokje wagen met bingo, meedoen aan een spel over man en vrouw. Maar er zijn ook (sieraden)modeshows en kooklessen. Er zijn een aantal (sieraden)winkeltjes aan boord, een plek waar je kunst kan kopen en een foto-gallery waar je je eigen gezicht tegenkomt en die van je mede-Redhatters natuurlijk. Maar vandaag: Helsinki, here we come!! De klok mag weer een uur achteruit. We ademen Finse lucht in. Aan de buitenkant van onze scheepshut hangt de nodige informatie over de stad die we aan doen. Iedere dag iets nieuws. Annette en Theo voegen daar dan ook nog hun eigen Red Hat Society Nieuwsbrief bij. Beter geinformeerd kun je niet zijn!  Helsinki betekent winkelen door chique winkelstraten en slenteren over de markt. Het is er druk en bloedje warm. Evenzogoed overweegt mijn man de aankoop van een berenmuts.  Hoe praat ik hem dat uit zijn hoofd, denk ik wanhopig.  Hellu p!! We lopen door. Mijn man hevig teleurgesteld (in mij), maar ik zo blij als een kind (omdat hij onder dreiging van echtscheiding de muts alsnog op de marktkraam laat liggen). We lopen langs kleine bootjes, waarvanaf ze etenswaren verkopen, zoals vis...  maar ook aardappelen, groenten en bloemen.  Fruit wordt per litra verkocht, dwz: de vruchten worden niet afgewogen, zoals bij ons, maar in een stalen litermaat geschept, zodat je niet per gewicht betaald maar per hoeveelheid.  Met elantjes gaat dat overigens niet zo. :-))  We lopen een straat in met stenen waarop absoluut niet te lopen valt. ,,Het lijkt me het beste dat je me draagt'', zeg ik tegen mijn man. ,,Tenslotte wil jíj deze straat in!'' Helaas, pindakaas. Ik strompel naar boven om de zoveelste kerk te aanschouwen.  Had die eland die daar stond nou geleefd, dan had ik het op zijn rug wel gered naar boven.  Maar nu moest ik afhaken. De eland was net zo opgezet als mijn enkels!  We luisteren nog een tijdje naar een groepje straatmuzikanten en dan vind ik het wel genoeg. Helsinki, we 'll meet again maar nu wil ik terug naar het schip!  Op onze eigenste Rotterdam eten we heerlijk in restaurant La Fontaine.  en zien daarna opnieuw de zon in de zee zakken.  Ik ben heus wel wat gewend maar ik voel me toch een gelukkig en uiterst tevreden mens. We kijken naar de Indonesian Crew Show.  Spectakel van de Aziatische bemanning die overdag én 's nachts voor ons klaar staat en altijd met een stralende lach op hun gezicht. Gewoon omdat ze daarmee geboren zijn! Met die lach.      Lieve ladies van Festina Lente, ga maar vast sparen, want de volgende reis moeten jullie echt mee!! Zondag 9 augustus/ dag 11/ Stockholm/Zweden Stockholm is een sprookje en ik ben vooral een verhalenverteller. De ontelare eilanden en eilandjes waar we vroeg in de ochtend langs varen op weg naar onze bestemming, zijn van een grote feeërieke schoonheid en ik stel me voor hoe mensen daar leven, in eenzaamheid, in hun houten huizen aan de rand van het meer, vissend op zalm, enkel omgeven door bomen, rust, ruimte, stilte en natuur. Ingrediënten genoeg om er een verhaal bij te bedenken, een roman, een thriller met onverwachte wendingen en een zinderend slot. Het bruist in mij. We zijn op weg naar Stockholm. Naar deze dame:  en naar deze:  en ook naar deze:  en naar deze:  en hoewel een heer......ook naar deze:  Haha! Maar laten we ook deze dag gewoon bij het begin beginnen: met de ontvangst van een echte Zweedse Red Hat queen en enkele van haar volgelingen op de kade voor de Rotterdam. Wij, de Hollandse queens, staan volledig in vol ornaat opgesteld om de delegatie een warm en hartelijk welkom te heten. En zo geschiedde.  Bij het zwembad wordt koffie gedronken en gesproken in hartelijke bewoordingen, er zijn cadeautjes, een foto-sessie en de waarschuwing van Queen Margita toch vooral om 11.00 uur SHARP in de bus te zitten. Want zij zal onze dag voor ons bepalen en dat luistert nauw.  De bus voert ons naar de binnenstad van het oude Stockholm, naar het paleis, naar de kerk waar kroonprinses Victoria volgend jaar gaat trouwen en we sjouwen door naar een nauw straatje de Gamla Stan waar het winkelende publiek zich verdringt en wij een bezoek brengen aan de vrouw die tot voor kort zelf nog hoeden maakte in haar kleine winkeltje, maar nu dan toch eindelijk van haar oude dag geniet. Hoewel: voor een stel Redhatters komt ze nog graag naar de winkel toe en ze deelt, ze heeft groot gelijk, met liefde en gevoel voor commercie haar kaartje uit: aangenaam Rosa Langer!  We gaan met Margita naar nog een andere hoedenmaakwinkel en krijgen daar een glaasje drinken. Het is zonnig en warm en de stemming is plezierig. Jammer en verdrietig dat er iemand van ons van een trapje kukelt, maar de schade valt het gelukkig mee. De bus begeeft zich naar een plek waar we glaswerk kunnen kopen en als iedereen uitgewinkeld is gaan we naar het bejaardentehuis waar de moeder van Margita woont. De route voert ons door het vrolijke en levendige centrum van Stockholm, met terrassen alom, een mooie haven, prachtige gebouwen en geweldige bruggen. Daarna rijden we door overweldigende bosgebieden afgewisseld met hier en daar een kijkje op fraaie baaien. In het bejaardentehuis van de moeder van Margita worden we opgewacht met muziek en zang en we krijgen er een lunch aangeboden: Zweedse balletjes!!  De moeder van Margita vindt het geweldig!  En wij zijn ondertussen geweldig trots op onze eigen queen Annette die dit alles mede mogelijk heeft gemaakt.  Op de foto allemaal. Gottegot, wacht even, moeder moet er ook bij!!!  Verbijsterd en hier en daar ook als versteend kijken we toe hoe Margita haar stokoude moeder met rolstoel en al naar boven duwt, over het hobbelende grasveld vol onverwachte kuilen! Het mensie wipte bijkans uit haar stoel dankzij de spierkracht van haar dochter!!  Ook bij de boot wordt nog een statie-portret gemaakt.  waarna we ons naar het Lido-dek begeven om onze Annette toe te zingen!  Zagen we bij Annette even een traantje van ontroering?  En weg vaart de boot. Opnieuw voert de Rotterdam ons probleemloos langs alle eilanden en eilandjes. De zon schijnt. Mijn ogen prikken. En denk dan maar niet dat je klaar bent als je op de Rotterdam vaart.  Een rondje theater  en daarna een grand dessert buffet rond het zwembad  van toetjes en taartjes,  gebakjes en chocoladefonteinen  met prachtig opgemaakte schalen  en trotse koks  ,,We hebben er met twaalf man vier dagen continue aan gewerkt'' vertelt één van de koks.  Daar heb ik toen mijn (rode) koksmutsje maar voor afgenomen.  Het moge misschien een schrale troost zijn, maar toen we een paar weken geleden door een ex-prostitue van het PIC (Prostitutie Informatie Centrum) in Mokum werden rondgeleid over de wallen van het Amsterdamse Red Light District, toen mochten wij, van het chapter Festina Lente, allemaal zelf een keer achter de ramen zitten. ,,Hoeveel?'' vroeg één van de heren die zich bij een chapterlid aandiende. ,,Wij hebben geen vaste prijs'' reageerde die adrem. ,,Op onze leeftijd gaat dat per kilo lichaamsgewicht!'' .gif) Juist aan dat verhaal moet ik denken als ik mijn bordje nog een keer vul.  Maandag 10 augustus/ dag 12/ op zee We zitten midden op zee. ,,Hallo sir, is this a fresh egg?'' ,,Yes madam, go to deck 4. There we have our own chickenfarm!'' Of deze: Een dame staat bij een trap. ,,Mister, gaat deze trap naar boven of naar beneden?''  Bruce, onze entertainer bij uitstek, heeft nog veel meer voorbeelden van onzinnige vragen die op elke trip wel worden gesteld. ,,Mister, is this te same sun as in Californië?'' ,,No madame, for thát sun you have to go to the front of the boat!''  Het is best een sentimenteel moment als een bomvolle zaal in de Queenslounge afscheid neemt van de hele crew die onze reis tot zo'n feest heeft gemaakt. ,,We 'll meet again'' denk ik stilletjes.   En dan denk je toch echt, dat je alles wel zo'n beetje hebt gehad. Nee dus.  Het finale afscheidsdiner!!  Een groot spectakel met al die koks!  Moe rolden we die laatste avond ons bed in. Dinsdag 11 augustus/ dag 13/ Kopenhagen De reis zit erop. Er is geen mogelijkheid meer om iedereen gedag te zeggen. Kopenhagen wachtte. Voor sommigen de trein, voor anderen het vliegtuig, voor een flink aantal mensen toch nog even eerst Kopenhagen zelf:  met natuurlijk de beroemde zeemeermin die aanstonds voor 6 maanden aan het buitenland wordt uitgeleend.  Waarna voor iedereen de definitieve terugreis wachtte.  Einde van een reis. Einde van een heerlijke, indrukwekkende, onvergetelijke en zonovergoten Baltic Cruise vakantie anno 2009. Reizen per schip is als het leven zelf. Je meert ergens aan. Voor kortere of voor langere tijd. Je leert mensen kennen, je krijgt mooie dingen te zien, je geniet. Om daarna weer te vertrekken, los te laten, op weg naar onbekende oorden, nieuwe bestemmingen en nieuwe indrukken. En alles waarmee je je rugzak hebt kunnen verrijken, alles wat je hebt ervaren en meegemaakt, dat ben jijzelf! Misschien niet volgend jaar maar het jaar daarop gaan we weer met elkaar op reis. Toch? Annette??   En nu mogen we uitrusten!   HOME |
Nog meer verhalen lezen en foto's kijken van onze Viking en Czars Cruise langs de Baltische Staten? Zie: www.jookschrijft.nl  |
||||||||||