 |
||||||||||||
|
||||||||||||
 |
||||||||||||
 |
Redtekehat Café Dudok - Hilversum Zaterdag 22 aug. 2009 De discussie ligt gevoelig. In het lied 'Heeft u dat ook mevrouw' op de melodie van Milord (Edith Piaff/Corry Brokken) luidt de tekst op enig moment: Verstop je niet, mevrouw Het is nog veel te vroeg Want heus dat oude lijf dat is nog taai genoeg Au au, vinden sommige zangeressen. Doet pijn. Die tekst komt veel te hard binnen. Kunnen we dat oud niet vervangen door goud? Goud??? Neeeeeee!!! is de algemene reactie. De meesten van ons ervaren hun eigen body toch niet echt (meer) als goud. Trouw dan? Want heus dat trouwe lijf, dat is nog taai genoeg! Trouw? Hoezo trouw?? Nee nee, neeeeeeeeeee. Ook dat voelt niet goed. Rijp dan??? De suggesties schieten heen en weer. Mooi!!!! Is dat niet wat? Mooi??? Oke, mooi dan! Want heus dat mooie lijf, dat is nog taai genoeg! Huwhhh??? Watte?? En weer komen de suggesties van alle kanten. Kunnen we dat woordje taai dan niet beter vervangen door fraai ?? Eureka!!!! Want heus dat mooie lijf, dat is nog fraai genoeg! Tsja. Wat zullen we daar nou eens van zeggen!  Snikheet was het afgelopen zaterdag. In Café Dudok nabij het station van Hilversum kunnen de ramen open, maar veel helpt het niet. Het is zweten geblazen. En afzien. Rian jenst er in hoog tempo een heel repertoire doorheen: California Dreaming, Puppet on a string, Kisses for me, This is the life. Zelfs haar apparatuur krijgt het er benauwd van.   Alleen de harde kern van het RHS-koor Redtekehat is aanwezig. De die-hards. De volhouders. De doorzetters. En zij, en zij alleen, storten zich met z'n allen op Stupid Cupid, Rhythm of Life, Build me a buttercup en Lollipop. Lollipop. Daar moet je bij bewegen. Bij Lo.. van Lollipop moet je naar voren buigen. Op het ritme van de muziek. Het oude lijf komt in beweging. Oh nee, het MOOIE lijf! Poehpoeh. Hoe dan ook. De sopranen doen 'het' rechts, de alten doen 'het' links. Bij het laatste refrein, a capella gezongen, mogen we zelfs met de vingers knippen. Dat gaat rechts makkelijker dan links. Blijkt. Arme alten.  Tijd voor ontspanning. Lunch-time for the ladies.  De broodjes komen door.  De
temperatuur is verrukkelijk en het terras van Café Dudok is
een cadeautje in de zon. In ons
oefenlokaal stalt Saskia Parr onderwijl haar spulletjes tentoon.  Ze vertelt hoe ze aan haar spullen komt en hoe ze die aan de vrouw wil brengen: door tupperware-party's te houden maar dan met Red Hat artikelen. Niet gevraagd of je in zo'n rode hoed ook je koude kip kunt bewaren. Zou flauw zijn.  Rian zet ons weer aan het werk. Zingen willen jullie en zingen zullen jullie! We moeten de paradaas bescheiden houden. Houdt ze ons voor. En de oe-oe-oetjes ook! Want het moet zang zijn die je als muziek in de oren klinkt.  De hittegolf van die dag weerhoudt haar er niet van om aan het slot van een heftige oefenmiddag met een verrassend voorstel te komen: ,,Voelen jullie er iets voor om in december een Amazing meezingkerstconcert te houden voor alle Red Hat Chapters van Nederland? Een kerstrepertoire instuderen! Zullen we dat doen? Dan gaan we zingen: Mamma is kissing Santa Claus!'' Maar die titel zal ik wel niet goed verstaan hebben, lijkt me. De wens is ook hier wellicht de moeder van de gedachte.  En toen mochten we naar huis. Nou ja, naar huis gingen we niet. Nog lange niet! Terras, terras, terras, ik wist niet dat je zo aanlokkelijk was!   We gooiden het op een akkoordje met de uit Turkije afkomstige 'Henk', ober in optima forma, die er voor het gemak en voor de gezelligheid even zijn stoel bij trok. ,,Wat is lekker bij jou?'' vroegen we. Nee nee, ladies. Heb hier nou geen rare gedachtes bij! Het was gewoon maar een vraag. Alhoewel.....  Vice-queen Jacoob van Festina Lente bestelde wat haar het lekkerst leek. Een sterk gekruide dubbele spies. Een mens van middelbare leeftijd wil ook wel eens wat. Toch? Dat de spies er in de keuken al uitgetrokken was nam ze op de koop toe. ,,Mag ik u iets vragen?'' dient een royale zeventiger zich aan aan onze tafel. Hij is overduidelijk al heel lang van het mannelijk geslacht, maar ervaart in dat onveranderbare feit ineens een enorme opleving. ,,Nee dank u!'' kaatsen wij terug met volle mond. Maar hij stelt de vraag toch: ,,Is het waar dat vrouwen op oude mannen vallen??" We kunnen geen toetje bestellen, want de ober heeft een uur geleden de stekker uit de diepvrieskist getrokken.  Dan maar geen toetje. Kopje koffie. En nog één. De zon blijft onveranderd het terras beschijnen. Glaasje wijn? We gaan naar huis. Met de trein. Op het raam van onze coupé staat: silence. Geen idee wat dat betekent. We spreken geen Engels. We zingen het wel, maar voor de gelegenheid zijn we even Engels georiënteerd dyslectisch. We zingen: Toen wij uit Rotterdam vertrokken, vertrokken wij uit Rotterdam. Toen wij uit Rotterdam vertrokken, vertrokken wij..... alvorens aan het moppentappen te beginnen. De hele coupé geniet mee.  Het bleef nog lang onrustig in de trein! HOME  |
|
||||||||||