Openluchtvoorstelling De Storm van William Shakespeare, 
 in het Amsterdamse Bos
 bijgewoond op vrijdag 17 juli 2009

,,Prozac!!'' 
roept iemand van ons 
en we heffen gezamenlijk het glas op de cultuurshot 
die ons te wachten staat. 
Maar natuurlijk proosten we vooral 
op het leven.
ONS leven!

Wij van Festina Lente 
wij van de Red Hat Society 
hebben de dag van vandaag uitgekozen om samen te picknicken op het banken van het Bostheater om ons vervolgens te laven aan de voorstelling:

De Storm van William Shakespeare.

Klassiek toneel, met een diepere betekenis in een moderne setting

dáár moet een picknick aan gekoppeld worden, vonden we, en dát kun je aan rechtgeaarde Red Hatters wel overlaten:

We waren er op tijd, kozen de mooiste (gereserveerde) plaatsen uit en installeerden ons met ons hele hebben en houwen.










Toneelspeler Maarten Wansing kondigt tussen alle happen ook nog een bijzonder voorprogramma aan:



de zanggroep Braq
en wij hebben daar wel oren naar

!!

We hebben prachtige plaatsen en voor onze geimproviseerde picknick-tafel is ruim plaats, want we zijn op tijd en pas daarna begint het openluchttheater langzaam vol te lopen.

Al snel worden er alom contacten gelegd. 

We verheugen ons in de buitengewone interesse van de vrouwen,
maar olala, de mannen laten zich ook graag inpakken.....

Wat een olijfje al niet teweeg kan brengen.....

Daar! Zullen we straks......daar??



We trekken dus nog maar een flesje open.
Onze eigenste freule/vrouwe heeft er een speciaal apparaat voor
meegenomen van huis



Het ding, zo oordelen wij al snel,  zou op de afdeling gyneacologie
absoluut niet  misstaan!





Maar dan is het tijd voor koffie.
Even ontnuchteren, zullen we maar zeggen.

Maar zoiets gaat natuurlijk nooit goed als je tegelijkertijd ook nog lollig wil zijn.
Waarna we de koffie terug schonken vanaf het dienblad in de bekertjes.....





 

Sommigen echter bereiden zich al voor op zoveel ongerief en nemen hun koffie mee van thuis.

Maar ja, daar heb je geen bal aan als je met zovelen bent.

De fraai gekleurde kettingen van één van de ladies blijkt af te geven.

Met het schuim van de bellenblaas wordt alles weer gladgestreken. 

Een laatste hap..

Een laatste slok... (kom op, trek er nog eens één open!)

en we storten ons op William Shakespeare

of in ieder geval op het toneelstuk dat we voorgeschoteld krijgen:
een cadeautje onder de sterrenhemel, 
tijdens een zwoele zomeravond, 
met wilde boompartijen als decor 
en met spelers die ons met hun magnifieke spel verwennen. 

‘Mijn hart zou breken, als ik een mens was.’

Korte inhoud

Een duister sprookje op de grens van komedie en tragedie, over wraak en macht, over de meedogenloze natuur en de wrede geschiedenis van de mens die vergeefs probeert meester over zijn lot te worden. En een vurig pleidooi voor het vrije denken en de fantasie. Een ode aan de kunst.

Prospero, de Hertog van Milaan, is door zijn broer en diens bondgenoten afgezet en, samen met zijn driejarig dochtertje, op een gammele sloep op zee achtergelaten. Twaalf jaar later lijden de nieuwe machthebbers schipbreuk in een vreselijke storm. Ze spoelen aan op een onherbergzaam eiland, bevolkt door geesten en demonen, waar de doodgewaande Prospero met magische kracht de scepter zwaait. Geplaagd door schuldgevoel en opgejaagd door duistere ambities dwalen de drenkelingen rond in een wereld waar gezond verstand geen greep op heeft en de natuur zich niet aan haar eigen wetten houdt, overgeleverd aan de zorgvuldige regie van Prospero.

Zie: www.bostheater.nl

De voorstelling is afgelopen.
We keren voldaan huiswaarts.
Maar om dat te realiseren moeten we de trappen op.
En daar gaat het mis.

Stijfgeworden benen en ruggen gaan de strijd aan met wieltjes die klemlopen en met een volle blaas.....

en iedereen bemoeit zich er tegenaan!

Dus gaan we volgend jaar opnieuw naar het Bostheater.
Gewoon omdat het zo verrekte leuk was. 

Conclusie: er is een traditie geboren!