 In Den Bossche Bol Smakelijk uitstapje naar 's Hertogenbosch |
||||||||||||
|
||||||||||||
| Bossche Bollen eten in Den Bosch, op woensdag 17 februari 2010, aswoensdag! |
||||||||||||
|
 Eerlijk toegegeven. Na drie Bossche Bollen ben je een beetje misselijk. Maar dat weerhield niemand er woensdag van om onze tanden te zetten in nummer vier. Je bent in Den Bosch of je bent het niet!  Bossche Bollen schijn je met je handen te moeten eten. Gewoon aan de onderkant beginnen. Bij de bodem, zal ik maar zeggen. Dat is het lekkerste. En dan moet je gewoon dooreten. Tot 'íe op is.  De banketbakkerij annex lunchroom van Jan de Groot zit recht tegenover het station. Dat wil zeggen: je loopt richting het centrum en dan is het aan je rechterhand. Het is een uur of twaalf als wij er aankomen. En het is beredruk. Van de redenering dat Den Bosch op aswoensdag niet om aan te zien zou zijn, deugt niks. Ook in Den Bosch moet geld verdient worden en alle winkels zijn open. Op het Grote Marktplein wordt markt gehouden.  Maar voor we daar zijn is de halve dag al om. We gaan ons eerst te buiten aan de delicatesse waarvoor we gekomen zijn. En niet met tegenzin.  In Den Bosch worden we met de meeste egards tegemoet getreden. Iedereen herkent in ons meteen de Red Hat Society. En de mensen die het niet weten komen spontaan met vragen. Talloze keren leggen we uit hoe het zit. Dat Red Hatters alles doen en durven, zeker als het niet helemaal volgens de regels is en het liefst zijn we een beetje tegendraads. Juist op aswoensdag naar Den Bosch gaan hoort daar ook bij. Hoezo niet leuk? Of het leuk is bepalen we nog altijd zelf! En voor het feit dat we vanuit Alkmaar de trein hebben genomen richting Den Bosch, louter om een Bossche Bol te kunnen eten, krijgen we echt bij iedereen de handen op elkaar. ,,Meiden, neem er nog één!''  De lunchroom van Jan de Groot stelt op zich niet veel voor. Het is moeilijk om er een plaatsje te bemachtigen. Dat dan weer wel. Het bedienend personeel loopt zich de benen uit het lijf. Op de toonbank in de winkel staan continu grote dozen klaar waarin de Bossche Bollen verpakt mee naar huis genomen kunnen worden. Er staan rijen dik mensen te wachten.  Is dat iedere dag zo? Ja, dat is iedere dag zo. Nou maken ze bij Jan de Groot niet alleen Bossche Bollen. Etalage en vitrines staan boordevol heerlijkheden. Maar uiteindelijk komt het er toch op neer, zo constateren wij, dat niemand de deur uitgaat zonder Bossche Bol. In een doos. Of met tien tegelijk in een zak.  Overmoedig geworden door de Bossche Bollen overwegen we nog even de draak op het plein te beklimmen, maar daar zien we uiteindelijk van af.  Het is woensdagochtend 17 februari. Vier diehards van Festina Lente laten zich niet tegenhouden door bommeldingen, treinongelukken, kou, laat staan door het simpele feit dat het aswoensdag is. Ze verzamelen zich bij het NS station en pakken de trein.  Onderweg wordt er gebreid en geklets, want er is veel te vertellen en te delen.   ,,Als ik vandaag niet op sollicitatiebezoek moest dan ging ik nu meteen met jullie mee'' zegt een leuke vrouw die naast ons is komen zitten. 'The day after' ontvingen we van haar al onderstaande mail: Hallo ladys. Hoe waren de bossche bollen, lekker buikje rond
gegeten???
Volgende keer reis ik mee, was zeer aangename reis
in de trein!!
vr gr
caroline wulp
 En dat snappen we best.  Den Bosch lacht ons toe. En wij lachen mee want het is geweldig om hier vandaag te vertoeven. Van alles komen we tegen: heilige beeldjes, mooie japonnen, smeuíge zeepjes, kinky schoenen, bruisballen, fraaie tassen en vrolijke mensen die ons op de foto (willen) zetten.       Den Bosch is ontzettend leuk, zo ontdekken we als we op weg gaan naar de Sint Jan voor ons as(woensdag)kruisje.  In de Sint Jansbasiliek steken we natuurlijk de nodige kaarsje op bij het beeld van Zoete Lieve Vrouwe Maria.  Ontroerd, gelouterd en tevreden leggen we aansluitend aan in één van de meest gezellige kroegen van heel Den Bosch waar royaal plaats voor ons wordt gemaakt aan de stamtafel. ,,Kom er maar bijzitten dames! Waar komen jullie vandaan?'' Er komt drank op tafel en de nodige happen. Doe nóg maar zo'n schaal!! En heb je ook stokbrood met kruidenboter?  Mijn hemel, wat kunnen ladies van Festina Lente smikkelen maar vooral ook praten, praten, praten, praten! We werden er helemaal schor van.  Op weg naar huis leuken we onder het toeziend oog van oplettende politie-beambten de nodige standbeelden op,  pikken we nog een graantje mee van Carnaval...  en belanden we opnieuw in de kroeg!!  ,,Voordeel is: alles wat hangt kreukt niet'' wijst Donna Iesie ons op een seant detail van het ouder worden. De tranen rollen over mijn wangen en ze overhandigt me een tissue. ,,Je kunt me beter een stapeltje inlegkruisjes geven'' piep ik terug. ,,Die heb ik niet, want op uitjes van Festina Lente draag ik nooit een onderbroek. Jij wel?''  Terug in de trein lopen de zaken uit de hand. Bifi-worstjes zijn nog tot daar aan toe. Maar dan komt een jongeman ons 'koffie, thee, limonade en vieze boekjes' aanbieden. We bezwijken voor de warme chocolademelk die de alleraardigste jongeman gewoon onder zijn oksels vandaan tovert:  de slagroom moeten we ontberen, maar het ventje kan ons wel helpen aan marsen, bounties, gevulde koeken en chips.  En die hebben we wel nodig want de trein gaat eerst wel, dan weer niet en uiteindelijk toch weer wel! Sjonge sjonge! Hoe vaak we zo gekleed over straat gaan, vraagt een jong meisje bij ons in de coupé. ,,Zo vaak als we willen'' biechten we op. ,,En wat doen jullie dan zoal?'' Op die vraag willen we wel antwoord geven. ,,Heb je effe?? Laatst waren we nog op de wallen. We hebben zelf achter de ramen gezeten!'' Het meisje valt bijna van haar bankje, ware het niet dat zij klem zit tussen onze bossche bollenbuiken. ,,Echt waar? '' vraagt ze. ,,Liegen wij wel eens?'' reageren wij. ,,Ja'' vervolgen we ernstig, ,,een ex-prostitué heeft ons toen verteld hoe ze in 'die wereld' terecht is gekomen. Ze wilde een hond en had geen geld voor. Een vriendje wist wel hoe je snel geld kon verdienen.'' ,,En toen ze die hond bij elkaar had gespaard, is ze er toen mee gestopt?'' ,,Nee'' roepen wij in koor. ,,Toen wilde ze een paard!'' In ons treincoupé wordt gegrinnikt. Met samengeknepen benen, rollend over onze tassen, staat het meisje op. ,,Ik moet er hier uit, maar vertel nog even snel, hoe is het afgelopen met die prostitué?'' ,,Uiteindelijk ging ze voor de olifant!'' riepen we haar na.  De hele coupé barst nu in lachen uit terwijl het meisje op het perron zichtbaar moeite doet om haar plas op te houden. We zwaaien haar na door het raam. Geen idee of ze droog thuis is gekomen. Maar dat ze later bij de Rode Hoeden gaat, dat is wel zeker.  Thuis pak ik mijn aanwinsten van de dag uit. ,,Ik heb een blok cacaoboter gekocht met blauwe glitters erin'' leg ik mijn echtgenoot euforisch uit. ,,Hoezo'' zegt mijn man. En dat begrijp ik dan weer niet. ,,Nou, dat kun je gebruiken als bodylotion en dan gloei ik als een fluoriserend neonlampje in de nacht.''  Aan de frons boven zijn wenkbrauwen zie ik, dat niet alles wat ik bedenk in goede aarde valt. ,,Maar ik kreeg er gratis nog een stuk aflikbare cacaoboter met witte chocoladesmaak bij. Is dat wat?'' Voor wie mee was en voor wie mee had gewild naar Den Bosch. Op de website van het Noordhollands Dagblad is een verhaaltje verschenen van Caroline Wulp, de vrouw die we tegenkwamen toen we naar Den Bosch reden om Bossche Bollen te eten, juist op de dag dat de vastentijd begon! 'Mooiste ontmoeting (19): Twee ontmoetingen, mag dat ook? - Krant op het spoor - Noordhollands Dagblad' Klik op onderstaande link om het artikel te lezen. http://www.noordhollandsdagblad.nl/nieuws/extra/ krantophetspoor/article5918820.ece/Mooiste-ontmoeting-%2819%29%3A- Twee-ontmoetingen%2C-mag-dat-ook  HOME |
|
||||||||||