nihil nobis absurdum est....oftewel....niets is ons te dol
Red Hat Society Het prille begin
Hofhouding Gedicht Foto's
Home Activiteiten Verslagen Queenspage Aanmelden
Vrolijk bezoek aan het Hoedenmuseum in Andijk op zaterdag 10 september 2011


Organisatie:

Gravin Jacoob
en
Lady Susan


Vertel mij wat!
Het was veel te warm om hoeden te passen!

En toch deden we dat.
Hoeden passen.

Plichtsgetrouw als we zijn betraden we in de stralende zon
 Hoedenmuseum Zet 'm op in Andijk alwaar Wil Gorter ons inleidde in de geheimen van de hoed.

En dat deed ze smakelijk.

Ze vertelde over hoeden en petten en mutsen en helmen en keppeltjes, russische winters, dopjes en zuidwesters en hoofddeksels en kappen en chapeaus en hoofdtooien.

Soms waren er religieuze redenen, zo hield ze ons voor, om een hoed op te zetten, soms typisch volkenkundige, soms folkloristische, soms om kaalheid te verbergen of om status aan te geven, maar meest van tijd diende een hoed cq muts gewoon als noodzakelijke bescherming tegen de kou, de regen, zon, sneeuw of extreme hitte. 

Al vijfentwintig jaar verzamelt Wil Gorter hoeden.
Sinds tien jaar trekt ze ermee het land in om bij particulieren thuis, in bejaardentehuizen of bij de plattelandsvrouwen haar kennis en kundigheid te showen wat betreft de hoed.

En ze weet er veel van. Dat moet gezegd.
In buitengewoon hoog tempo en een met humor en gedichtjes doorwrocht betoog ontvouwt ze de geschiedenis van de hoed voor een ieder die het horen wil.

Bovendien heeft ze, wat je noemt, een 'hoedenhoofd'.
Alles staat haar goed en dat kon je van ons niet altijd zeggen.

Alhoewel.....
Kijk zelf maar.
We knapten er enorm van op, soms :-)



































En wie is zij dan wel??

Er was thee in de tuin om de dorst te lessen en even gratieus op adem te komen.



Tijd ook even om elkaar te bekijken.

En ook dat viel in de smaak.

Waarna Wil ons uit de doeken deed hoe je een hoed maakt: met een mal enz enz.

Nou weet ik nog steeds niet hoe je een hoed maakt, maar dat zal dan wel aan mij liggen.

Een bedankje aan Wil en we keerden terug naar onze auto's voor de terugrit naar onze volgende pleisterplaats: het woonhuis van Dame Gerie in Heerhugowaard.

-_-Tring tring-_-
 

waarna we onmiddellijk in het struikgewas verdwenen van haar residentie aan de Onyx................

...wat ruist daar door het struikgewas, het is..........

Er waren zoete hapjes en hartige hapjes en koffie en thee en lekkere wijn.....

en cadeautjes voor de jarige
 

maar vooral weer waren er de verhalen van ieder van ons in een inmiddels gebruikelijk Festina Lente-rondje waarbij een ieder even in het kort kon vertellen waar het in het persoonlijke leven momenteel om draait.

En die verhalen zijn dan zo interessant, zo integer en terzake doende dat we die hoeden allang weer vergeten waren

hoe indrukwekkend ook.
 



HOME





Na afloop:
feestelijk
hapje en drankje
bij Dame Gerie
vanwege haar verjaardag