Deel 1: heenreis - Barcelona - Mallorca - Malaga
Red Hat Society Het prille begin Hofhouding Gedicht Foto's Home Activiteiten Verslagen Queenspage Aanmelden
	Als ik dit schrijf varen we recht op Palma de Mallorca af! Het is nog vroeg maar de zon wacht ons op. Het belooft een mooie dag te worden: de eerste sinds een eeuwigheid. Alhoewel: gisteren in Barcelona mochten we ook niet klagen. Ook toen brak de zon door, de zon waar we met z'n allen zo naar hebben verlangd. Palma de Mallorca is een droom die uitkomt. Een kustlijn om van te smullen en een haven om van te kwijlen (excusez le mot). ,,Daar ligt je jacht aangemeerd, queen'' plaagt mijn man. ,,Jammer dat je aandelenpakket zo is geslonken dat je de boot hebt moeten verkopen.'' Ik kan er wel om lachen. We zijn op cruise en ik vind alles leuk. Zelfs de anderhalve dag die we klem zaten in de bus ben ik op slag vergeten. Hoewel: dat rijtijdenbesluit. Daar ga ik me toch nog maar eens in verdiepen! Hoe dan ook: we poetsen de tasjestafelhanger op die we, zo ontzettend aardig, kregen van reisbureau Toerkoop (Joop Laarakker) en roepen in koor Espanja: here we come!! Om de reisduur te verkorten zingen we ondeugende liederen, zowel binnen als buiten de bus. Dat schept een band. Het is onze eerste (lange) vakantiedag. Vroeg vertrokken uit Alkmaar, teveel koffers bij ons en toch nog van alles vergeten. De overstap op de 'echte' bus is in Eindhoven. Dwars door Duitsland bereiken we uiteindelijk Zwitserland. We zijn dan al heel wat mooie uitzichten verder. Enfin. We komen laat aan in Zwitserland, veel te laat eigenlijk maar we krijgen alsnog een maaltijd geserveerd: Zwitserse aspergesoep, Zwitserse kip, Zwitserse gebakken aardappeltjes en Zwitserse groenten. Gevolgd door een Zwitsers toetje. En dan hebben we het nog niet gehad over de Zwitserse wijn. Niks mis mee overigens. Besneeuwde bergtoppen zien we en mijn man begint meteen te jodelen. Ik wist niet dat hij dat kon en dat is ook zo.   Het kwam door de koe-bel, verontschuldigde hij zich, de bel waarmee we de volgende ochtend collectief en knoerthard werden gewekt. Niks geen lieflijk paars Milka-koetje in de wei. Het is zes uur in de ochtend. Weg Heidi-gevoel. Opstaan moet je! Achteraf hadden we nog best een uur langer in ons bed kunnen blijven liggen, maar dat was geen onwil maar de schuld van het ooit zeer democratisch tot stand gekomen rijtijdenbesluit. Aan ons lag het dus niet.   De busrit leidt ons uiteindelijk glansrijk door de Gotthardt tunnel, dwars door een betoverend landschap op weg naar Savona. En zolang je niet beweegt, geen ademhaalt en niet schrikt van zweetvlekken in je nieuwe t-shirt....ach. Tot onze bus verdwaalt..... wat best apart is omdat je het schip al van verre kunt zien liggen. Maar soms willen zelfs twee TomTommen niet helpen en ja, dan moet de politie eraan te pas komen. Oei. Op de boot nemen we meteen de woorden van Queen Annette tot ons en de woorden van een Costa-medewerker, en daar gooien we dan maar meteen de officiële doop overheen van onze Lady Susan die, nu ze van onderwijzeres omgeschoold is tot hovenier, liever Donna Giardino wil heten. Een totaal verbouwereerde Lady Susan laat zich alles welgevallen: waarderende woorden, een sjerp om de schouders, knielen voor de Queen, Italiaans water over het hoofd: in de naam van de Red Hat Society, van Festina Lente en van haar chapter cq cruise-vriendinnen: Donna Giardino zal ze heten! Waarna ze werd toegezongen: Come prima, z' is zo lief ja, lady Soes en wat ze doet is niet voor de poes.... of zoiets De juiste tekst van het lied is op te vragen bij Meryll Forbes Hamilton, maar een ieder zij gewaarschuwd: alle contacten lopen via haar koninklijke butler. Haha. Arme Lady Susan. En dat terwijl ze geen steun had van haar man, die nét even weg was........ Gemaskerde vrouwen zingen haar toe. ,,Oh, kom hier, luister eens.....ze hebben me gedoopt....zomaar.....en jij was er niet...'', wanhoopt ze naar haar echtgenoot. ,,En hoe heet je dan nu'' vraagt haar man lief. ,,Is wel makkelijk als ik dat weet!'' Maar dat wist Donna Giardino van de schrik even zelf ook niet meer. ,,Hoe heet ik eigenlijk'' vraagt ze haar Queen. En die weet het wel, gelukkig, en daar drinken we dan een dikke feestelijke borrel op. Maar aan boord gaat het leven door en voor je het weet zit je je met een reddingsvest om de sloepenrol door te vervelen. Eerst alle reddingsregels in het Spaans, dan in het Engels, dan in het Duits, dan in het Frans, dan in het Iers, dan in het Nederlands en toen wist iedereen het wel. Een beetje bijgekomen van alle schrik zetten we alsnog onze Donna Giardino, toepasselijk gekleed in het tuin-groen, in het zonnetje. En we zingen opnieuw voor haar (en hém, omdat hij er eerder niet bij was) ons lied. De naam Susan/Susanne mag dan vaak bezongen zijn (o.a. door Herman van Veen), Donna Giardino doet er inmiddels niet meer voor onder. Waarna we op de dansvloer lekker uit ons dak gaan. Dat wil zeggen: de meest actieven onder ons. Ze springen met tomeloze energie mee op de opzwepende muziek. Een feest om naar te kijken. Voetjes van de vloer. Wat wil je nog meer. Barcelona De volgende morgen leidt de loods ons veilig de haven in van Barcelona. We verlaten de Costa Neo Romantica voor een bezoek aan deze wereldstad. Kun je de romantiek niet vinden op de Neo Romantica, Barcelona maakt alles goed. De Ramblas is een feest: prachtige gebouwen met veelbelovende balkonnetjes, levende 'standbeelden', parasollen, kraampjes, veel slenterend publiek met alle tijd van de wereld en eindeloos veel terrasjes. De Sangria wordt geserveerd in enorme grote glazen met een fikse, niet te ontwijken, scheut alcohol. Queen Annette gaat daar heel raar van doen....haha. Ze denkt dat ze de tafel omhoog kan krijgen zonder hem aan te raken. Of het gelukt is? Vraag het haar! Eigenlijk zou je ieder gebouw wel willen fotograferen. Zo mooi. Maar de ijscoman lokt ons naar zich toe. Geen ontkomen aan.  En dan zit Barcelona er alweer op. We hebben veel te weinig tijd. Langzaam keert iedereen weer terug naar het schip: de lopers, de shuttlebus-adepten en de taxi-gangers. Maar ook op de terminal kun je nog wel wat kopen......hoera. Geef vrouwen een creditkaart mee en ze worden vrolijk. Kijk eens: nieuwe slippers, nieuwe tas, nieuwe sjaal. Pas op de boot ontdekken we dat nu zo ongeveer iedereen diezelfde leuke goedkope tas heeft! Terwijl wij dachten exclusief te zijn. Forget it. Maar wat maakt het uit. We gaan eten. Wat heerlijk om niet te hoeven koken. Trouwens: we zouden er helemaal geen tijd voor hebben! Als de zon ondergaat lokt opnieuw de dansvloer.... Hoe zwoel wil je het hebben! En nee, ze gingen niet mee naar de hut! Archgggggggg Na nog een cocktail is het bedtijd en zie: de hutboy heeft mijn pyjama fraai op mijn bed gedrappeerd.... aaiiiii, aaaiiii,aaaaiiii, zo'n taille wil ik ook!! The day after....... Na een stormerige nacht op zee meren we aan in  Palma de Mallorca: zonovergoten, blauwe lucht, witte schepen in de haven. Iedereen is verrukt. We ontbijten op het achterschip en hebben het mooiste uitzicht van de wereld. Nauwe straatjes, mooie pleinen, prachtige doorkijkjes. Dat is Mallorca. Ik was er nooit geweest maar het smaakt naar meer. Kindertjes als gansjes achter de juf aan. Het blijft leuk. Verbijsterd kijken we naar de levende 'standbeelden' bij de kerk. Voor een paar centjes mag je op de foto. We lopen langs de cathedraal maar gaan niet naar binnen: teveel trappen. Maar het schijnt mooi te zijn. Dus voor nu even helaas, maar we komen terug! Eigenlijk is zo'n cruise een snuffelvakantie. Je bent een halve dag hier, een paar uur daar en als je geluk hebt mag je een hele dag de stad in. Ondertussen moet je ook met regelmaat op het schip aanwezig zijn omdat er dan weer iets staat te gebeuren waar je bij wil/moet zijn. Een buikspreker, een tenor die komt zingen, een dansavond of, zoals vanavond, de officiële Red Hat Cocktailparty, gevolgd door de Gala-avond in Full Regalia. Daar staan ze klaar: onze bedienden, prachtig in pak. Geheel in stijl. Wat een entree! Waarna er enige onduidelijkheid is over wie waar moet zitten, de bordjes ten spijt. Uiteindelijk zitten de queens niet allemaal bij elkaar, maar gezellig was het wel. En het diner smaakt voortreffelijk. En wat zag iedereen er prachtig uit. Het werd een mooie avond en een smakelijke avond. met eerlijke heerlijke gerechten. En dan gebeurt het toch: de lady's van Festina Lente gaan op de foto! En dan wordt er ook gezongen. Waarna de avond wordt vervolgd (het begint al een traditie te worden) in de club, aan de bar, bij het cabaret maar meestal dansend, hippend en hoppend op de dansvloer. En dan naar bed. Met een kater van een olifantje! Een waarachtig bijzondere ervaring! Ochtend. Malaga. Bij het wakker worden na een woelige nacht zitten we nog op volle zee. We ontbijten in Restaurante Giardino en er worden nieuwe contacten gelegd. Zie hierboven. Aan het begin van de middag komt de kustlijn in zicht, de bergachtige kust van Spanje. De lucht breekt open maar het waait, waait, waait... Met een jas aan is het op ons privé-balkonnetje net uit te houden. We leggen aan in de haven en kijken opnieuw onze ogen uit. De begroeiing van Malaga is buitengewoon mooi en zuiderlijk. We zien palmen in alle soorten en maten, grote vingerplanten, bananenplanten.... De taxi zet ons af in de winkelstraat van Malaga, een stad met lieflijke pleintjes vol terrasjes en winkelende toeristen. Natuurlijk komen we terecht bij de grote mooie kerk maar we besluiten niet naar binnen te gaan. Het weer is zo prachtig. Hier moeten we van genieten. Dat kaarsje steken we wel op in Santiago de Compostella, beloven we onszelf. We genieten van de kleine dingen die zomaar om ons heen gebeuren. Het is opvallend hoeveel Rode Hoedenvrouwen je tegenkomt. Gezellig winkelend of lekker op het terras. Glas leeg? Glas moet weer vol! En dan zijn ze er zomaar ineens: vrijgezellenfeestje. En je hoeft je niet af te vragen wie hier de klos is. Het 'slachtoffer' moet zich van alles laten welgevallen: grote hilariteit en wat een rumoer!! We belanden op een prachtig plein waar van die schitterende blauwe bomen in bloei staan. Ontroerend mooi. Daar lees ik op mijn mobiel het verslag van de thuisgebleven Lady Sunshine over de uitvaart van onze Lady Alice die ons ontviel nét voor wij op cruise gingen. Wat was ze graag met ons meegegaan. Maar ze kon niet meer. We moeten terug naar de boot waar langzaam de avond invalt. Na het diner op de Costa Neo Romantica varen we weg van Malaga. Cadiz: hier we come! Lees het vervolg van dit verslag HIER HOME