Deel 4: zee - hoedenshow - zout water bellenblaas en afsluiting
Red Hat Society Het prille begin Hofhouding Gedicht Foto's Home Activiteiten Verslagen Queenspage Aanmelden
	DAG OP ZEE Deel vier van ons RHS-reisverslag ----------------------------------------------------- Zij heeft uiteindelijk de felbegeerde knalrode hollybolly Toerkoop koffertrolly gewonnen! Congratulations! Maar aan de Fancy Red Hat Show deden meer mooie 'exemplaren' mee. Woensdag 22 mei 2013. We varen in de Golf van Biskaje waar het behoorlijk kan spoken. Maar we hebben geluk. De tien meter hoge golven, heel gewoon voor dit gebied, blijven uit. Daarom is de deelname aan de legendarische rode hoedenparade geen onmogelijkheid door een hobbelende catwalk. Voilá! Ook Festina Lente uit Alkmaar liet zich niet onbetuigd. Met onze YaYa Dutchess (rechts hierboven) zette het chapter hoog in. Een zelf gemaakte baret is tenslotte geen kleinigheid. En dan deed onze kersverse en beeldschone Donna Giardino nog niet eens mee met haar hoed: ook zelf gemaakt, maar nu van twee ronde rode placemats!!! Je moet er maar op komen! Hoe dan ook: de dames deden het voortreffelijk. Met flair en de nodige lef paradeerden ze voor de frontlinies langs. Een prachtig gezicht! De prijswinnaars werden naar voren geroepen waaronder dus onze eigen YaYa Dutchess (geheel links), die, evenals de andere bijna-eerste-prijs-winnaars, een tweede prijs won, maar voor wie uiteindelijk geen prijsje was. Niet omdat ze het niet verdiende: de prijsjes waren gewoon op!! Haha. Jawohl. Maar ach. Er bestaan ergere dingen. Onze eigen YaYa Dutchess keerde vol trots terug in de schoot van haar Festina Lente vriendinnen. Bij hen spatte de trots ervan af. Voorafgaand aan de hoedenparade was er de traditionele high tea. Hoewel. Zo traditioneel was het nou ook weer niet.  Deze keer ontbraken de scones, de marmelade en de clotted cream. Italianen zijn nu eenmaal geen Engelsen. Maar lekker was het wel. Queen Annette van Roermond opende het buffet en proefde alles voor alvorens ook de andere lady's zich te buiten mochten gaan aan hartige broodjes en zoete lekkernijen. Voor bij de thee. Of de koffie. En toen stonden ze ineens allemaal op. De mannen! Verrassing. Ze zongen een lied. Speciaal voor de lady's. Over hoe geweldig het is om een Red Hat Cowboy te zijn. Whattttt??? Op de wijs van My Lord: Heeft u dat ook, meneer dat jou iets hier bekoort je voelt je jonger weer met al dat moois aan boord Refrein: Een rode cowboy hoed in blacktie gaat 'ie goed en ook de Costa hier gaat lekker op en neer The red hat cowboys hier dat klinkt wel jolig hoor de mooie mannen die ook weten hoe het moet. Maar ze deden het leuk. Die mannen. En ze kregen applaus. Van de vrouwen die bijna op tafel klommen van enthousiasme. En die mannen maar buigen. En nog een keer! Dat deden ze even later gelukkig ook voor Lady Meryl Forbes Hamilton die een prachtige en krachtige voordracht hield over een vrouw die zich, om haar man te gerieven, te buiten ging bij de plastisch chirurg maar dat uiteindelijk moest bekopen met een echtscheiding omdat haar eega haar inruilde voor Miss Jong van Jaren oftewel Miss Puur Natuur. Moe maar voldaan schoven we aan bij het tweede gala-diner van deze cruise. En ook dat werd een feestje! Prachtig feestelijk gedekte tafels luidden een avond vol vrolijkheid in. Want al gauw stond de boel op z'n kop, zwaaide iedereen met zijn servet en werden koks en bediening toegezongen en -gezwaaid. Het glas werd geheven, brandende toetjestaarten werden binnengebracht en ook de koks kwamen achter hun fornuis vandaan. Tenslotte werden ook de officieren bedankt. Proost! Zo, en nu naar bed. Het is wel mooi geweest. Op kousenvoeten door de gang, neuriënd op de wijs van: Zeg rood kapje waar ga je henen.... Op zo'n schip zijn officieren op zo'n schip, op zo'n schip Op zo'n schip zijn officieren Op zo'n schip 'k Sleep er eentje mee naar boven naar mijn hut, naar mijn hut 'k sleep er eentje mee naar boven naar mijn hut. Hmmmmmmm Kom maar op met die nacht! Dover in de mist donderdag 23 mei 2013 Het is nog vroeg als we in Engeland aankomen. In de haven komt het leven langzaam op gang. De veerponten liggen klaar om te vertrekken. Aan de horizon tekenen zich krijtrotsen af. Bovenop zien we het kasteel waar de Tweede Wereldoorlog levend wordt gehouden, met opvallend het ondergrondse hospitaal waar de oorlogsgewonden werden opgevangen en verpleegd. In restaurant Giardino heerst rust, maar dat zal niet lang meer duren. Weer even vaste grond onder de voeten voelen is niet de minste reden om van boord te gaan. Dat we ons daarvoor door een hasj-hond moesten laten besnuffelen om het land binnen te komen namen we op de koop toe. In Dover zelf valt niet zoveel te beleven. In de Mary Church is een gedenkplek ingericht voor de slachtoffers van de ramp met de Herald of Free Enterprise. Zelf maakten we van de gelegenheid gebruik om ter plekke onze overleden Lady Alice te gedenken met een kaarsje en een briefje op het mary's gedenkbord. Veel mooie gebouwen kwamen we niet tegen in Dover. Na de koffie klommen we weer gauw in de blauwe dubbeldekker die ons weer naar de boot bracht. We hadden er toen al een hagelbui opzitten. Maar de zon brak door toen onze Donna Giardino ons naar het achterdek ontbood om levensgrote blaasbellen te maken en die naar Alice te sturen: een avontuur van sop, twee stokjes, een touwtjes en een duwtje van de wind. En de vogels keken toe terwijl zich aan de hemel een prachtige regenboog aftekende. Het feest was compleet, met dank aan Donna Giardino. Enigszins verwilderd schoven we aan tafel voor ons 'laatste avondmaal'. Afscheid nemen doet pijn, maar de herinneringen en de zoete smaak nemen we mee. En als dan de bedankwoordjes gaan komen (door opmerkelijk genoeg twee steun bij elkaar zoekende mannen!!!!!), dan kan niemand er meer onderuit: het einde van de reis komt onverbiddelijk in zicht. De wind waait ons naar Amsterdam, waar het koud is en regent. We rollen de roltrap af om later weer met de lift naar boven te gaan. En daar is het dan weer gezellig en worden er mooie woorden gezegd en prikkelende liedjes gezongen. Waarna we afscheid nemen. Tot de volgende cruise. Want aan een Zonnebloemreis langs de Zaanse Schans zijn we nog lang niet toe. Toch? HOME