 Het Afrika van Seredipity |
||||||||||||
|
||||||||||||
 |
||||||||||||
 Afrika-avond 11 sept. 2009 |
Kijk
hoe ze danst...... Zie hoe ze straalt.....  Uit haar hele lijf, uit al haar bewegingen, spreekt de liefde voor Zuid Afrika.. Eén beweging van haar zegt meer dan duizend woorden.  Dit is het verslag van een bijzondere avond in het bijzondere huis van een bijzondere vrouw.  Wie verzint het anders om ons op deze manier de weg te wijzen in haar buurt??  Het gaat over Zuid Afrika, het land waar ze 55 jaar woonde, waar ze werkte, haar kinderen kreeg en opvoedde en waar ze met lede ogen aan moest zien hoe het land, háár land, door de politieke, culturele en maatschappelijke verschillen werd en nog steeds wordt verscheurd. En toch: het blijft háár land. Wat dit alles met haar deed en nog steeds doet liet ze vooral zien toen ze, gezeten op de grond, op de vloer van haar Hollandse huis, van haar onmacht getuigde: ,,Het is zo'n prachtig land en wat er gebeurt is zó verschrikkelijk!''    Serendipity. Gelukkig. Ze blijft lachen. En ze laat ons proeven hoe haar land smaakt:       Het eten is heerlijk en heel eventjes is het stil onder de ladies.      We hebben Fridoline uit Bergen gevraagd ons kennis te laten maken met een klein stukje apartheids-geschiedenis van Zuid Afrika, maar vooral met de taal en de literatuur. Hoe grappig (voor ons) de taal is, laat de volgende tekst zien: Reg van toegang voorbehou geen smouse, leeglêers, bedelaars of dronkies word op perseel toegelaat nie. Winkeleienaar. Ze komen in de lezing van Fridoline allemaal eventjes voorbij: Jan van Riebeek, Paul Kruger, Nelson Mandela. Om vervolgens stil te staan bij de dichters die in fraai ZuidAfrikaans hun gevoelens onder woorden brengen. Ik heb van internet een gedicht geplukt. Het is van Breyten Breytenbach. De vertaling staat eronder. Allerliefste, ek stuur vir jou 'n rooiborsduif Allerliefste, ek stuur vir jou 'n rooiborsduif want niemand sal 'n boodskap wat rooi is skiet nie. Ek gooi my rooiborsduif hoof in die lug en ek weet al die jagters sal dink dis die son. Kyk, my duif kom op en my duif gaan onder en waar hy vlieg daar skitter oseane en bome word groen en hy kleur my boodskap so bruin op jou vel Want my liefde reis met jou mee, my liefde moet soos 'n engel by jou bly soos vlerke, wit soos 'n engel. Jy moet van my liefde bly weet soos van die vlerke waarmee jy nie kan vlieg nie. Allerliefste, ik stuur je een duif met een rode borst. Ik stuur je een duif met een rode borst want niemand zal op een boodschap die rood is schieten. Ik gooi mijn duif hoog in de lucht en alle jagers zullen denken, dat het de zon is. Kijk, mijn duif komt op en mijn duif gaat onder en waar hij vliegt schitteren oceanen en bomen worden groen en hij kleurt mijn boodschap bruin op jouw huid. Want mijn liefde reist met je mee, mijn liefde moet als een engel bij je blijven, met vleugels, wit als van een engel. Je moet van mijn liefde blijven weten net zoals van die vleugels waarmee je niet kunt vliegen.  We luisteren aandachtig, maar makkelijk is het niet om in kort tijdsbestek de essentie van de ZuidAfrikaanse taal te doorgronden.  Buiten heeft Serendipity de tuin versierd met kenmerken die wij van Zuid Afrika gewoon zijn.  We genieten ervan en natuurlijk ook van elkaar.        En dan is er koffie!!  Met iets erbij waarvan ik begreep dat het echte Zuidafrikaanse sistercookies zijn, maar als ik het fout heb, dan smaakten ze daar niet minder lekker om.    Zuid Afrika. We hebben er iets van mee mogen maken.  Het Zuid Afrika van Serendipity.  Aan haar zijn wij dank verschuldigd!   HOME |
Het thuisland van Serendipity |
||||||||||