 |
||||||||||||
|
||||||||||||
 ...dus besloten ze om samen op stap te gaan, maandag of geen maandag....... de was kon best een dagje wachten...
|
||||||||||||
 Verteltuin in Hem Noord-Holland Gemeente Drechterland Hemmerbuurt 103 Organisatie: Lady Butterfly |
 Nee, we zijn geen kabouters tegengekomen, geen bosnimfen, geen elfjes, geen feeën met toverstafjes, geen heksen, zelfs geen boze geesten.  Ze kwamen niet voor in de wonderbaarlijke Verteltuin van Marijcke Faes, maar (helaas) ook niet in de verhalen die ze ons voorlas.  Stel je voor: je loopt de tuin in. Je laat letterlijk en figuurlijk alles achter je: je zorgen, je hectische leven, je to-do lijstje, je eigen onrust. De zon schijnt. Je komt om naar een verhaal te luisteren.    Hoe simpel kan het leven zijn. Je ogen vallen een beetje toe, terwijl de wereld zich openbaart middels een ondeugende novelle van Guy de Maupassant.  Over een welgestelde dame, een lady van goede komaf. Alles heeft ze voor elkaar in het leven. Ze is getrouwd, is van adel en komt niets te kort. Dan ziet ze aan de overkant van de straat hoe een vrouw de blikken vangt van mannen: jong, oud, mooi, lelijk, rijk en arm. Ze haalt ze naar binnen. Hoe doet ze dat toch? Ze lonkt! Zou zij dat zelf ook kunnen? Ja dus! Guy de Maupassant leefde van 1850 tot 1893 midden Frankrijk. Wie zich in zijn tijd verplaatst ziet hoepelrokken, stolla's, opgestoken haar en wuivend gras. En mannen met snorren.   Slenteren door de tuin van Marijcke Faes betekent voor Red Hatters vooral: heerlijk (bij)kwebbelen en (veel) dichter tot elkander komen.   We dronken rooibos- en brandnetelthee en luisterden en luisterden.....       Marijcke Faes kreeg van ons een flesje rode Red Hat wijn.  Waarna we in Hem elkaar én de weg kwijtraakten. Want ook al is de woonplaats van onze Lady Butterfly een prachtig dorp, op maandag is er geen kroeg open!! Op naar Hoorn dus, waar we neerstreken op het terras van een varkensslagerij.  Ik lieg het niet!!!  Een deel van de dames nam comfortabel plaats onder de verwarmingslampen van het terras. Maar het andere deel van de lady's kreeg te maken met obstakels als stalen draden waarmee de stoelen verankerd waren......  én hevige kou en tocht.....  Zonder opzien te baren zijn we naar binnen gevlucht voor een glaasje prozac en een hapje.    Terugrijdend door de wonderschone Schermer openbaarde zich de zon in al haar glorie. Vlak boven ons hoofd maakte een levensgrote luchtballon de weg vrij om te landen.  Wat is het leven toch mooi met een rode hoed op!!  HOME |
Festina Lente maandag 17 mei 2010 en de zon scheen..... |
||||||||||