A poet put it very well. She said when she was older,
 She wouldn't be so meek and mild. She threatened to get bolder.
 She'd put a red hat on her head, and purple on her shoulder.
 She'd make her life a warmer place, her golden years much golder.
 
 We read that poem, all of us, and grasped what she is saying.
 We do not need to sit and knit, although we all are graying.
 We think about what we can do. Our plans we have been laying.
 Instead of working all the time, we'll be out somewhere playing.
 
 We take her colors to our hearts, and then we all go shopping
 For purples clothes and hats of red, with giant brims a-flopping.
 We're tired of working all the time, and staying home and mopping.
 We order pies and chocolate fudge, and rich desserts with topping.
 
 We crown ourselves as duchesses and countesses and queens.
 We prove that playing dress-up isn't just for Halloween.
 We drape ourselves in jewels, feathers, boas, and sateen.
 We see ourselves on television and in magazines.
 
 We laugh, we cry, we hug a lot. We keep each other strong.
 When one of us goes out for fun, the rest all go along.
 We gad about, we lunch and munch, in one big happy throng.
 We've found the place where we fit in, the place we all belong.

Het stationnetje van weleer is vandaag de dag omgetoverd tot restaurant:
Bistro-Bodega Graaf Floris II.
Je kunt er warme appeltaart eten, net uit de oven.
Met slagroom.
Hmmmmm.

Kwebbel, kwebbel, kwebbel.
Zet een heel stel Red Hat Queens bij elkaar en er moet ineens van alles verteld, bijgekletst, overlegd en geregeld.
Netwerken heet zoiets in de moderne context.

Kwien Yel heet ons welkom.
Ze wordt vergezeld door haar vaiz: Lady Di, een uitmuntende naam voor iemand die in het Hospice werkt.
Ik, nieuweling, blijk hier niet de enige nieuweling te zijn.
Voor alle queens is er ooit een eerste keer om een queenslunch bij te wonen.
,,Hoe stel ik me nou voor? Mijn mijn eigen naam of met mijn queensnaam?'' was de vraag.
Maar het blijkt allemaal niet veel uit te maken.
We zijn een disorganisatie en regels zijn er niet.
Doe gewoon lekker wat je zelf het beste past.

Vanmiddag draait het allemaal een ietsepietsie om
 Queen Dolly Dot.
Ze heeft een camera-ploeg aan haar gat hangen.
Dolly zal in het NPS-programma Vals Plat vertellen over haar leven en op welke manier de Red Hat Society daar invloed op heeft (gehad).
De uitzending vindt plaats op een zaterdagmiddag om 16.00 uur op Nederland 2.

Ondertussen wordt er gezellig doorgekeuveld. Soms merk je opeens dat er een camera onder je neus hangt maar heel veel invloed heeft het niet op de middag, is mijn stellige indruk.

Queenslunches hebben geen centraal thema.
Wat ik overigens wel jammer vind.
Het stationnetje van Lochem leent zich bij uitstek voor het vertellen van verhalen.
Niet met de televisie erbij, maar wat zou het mooi zijn als we elkaar om beurten of bij toerbeurt zouden kunnen vertellen over ons leven, ons werk en bovenal over onze betrokkenheid bij de Red Hat Society.
Zo'n perron, waar treinen langszij komen, vol mensen met verhalen, vol tassen en koffers waarvan je niet weet wat er inzit. Wat zeult een ieder met zich mee in haar eigen rugtas?
En dan bedoel ik vooral: wat draag je met je mee aan positiefs, aan optimistisch, aan hoopgevends, aan vrolijkheid, aan opbeurends, aan lachwekkends?

,,Vroeger keken ze naar mij,
tegenwoordig kijken ze naar mijn hond!''
zegt Dolly.
Na haar eerste wijntje krijgt ze het warm en geeft ze zich bloot.

,,Ik koop kleren!'' bekent een andere queen.
,,Veeeeeel kleren!''
,,Maar altijd in de uitverkoop, hoor!'' vergoelijkt ze haar eigen beheptheid.  
,,Dan zeg ik tegen mijn man:
ik heb vandaag weer 200 euro bespaard!
Tot mijn man zei: mag ik dan even afrekenen?
Sindsdien zeg ik dat niet meer.
Jij hebt geen gat in je hand, zegt mijn man.
Jij hebt geen handen!!
Maar als je dan toch wat nieuws koopt, gooi dan iets ouds weg! Afgesproken?
Maar ik zei:
dat kan ik niet!
Toen zei hij:
oke, koop er dan in godsnaam maar een nieuwe kledingkast bij!!
Is het geen popje,
mijn man????
En zonder op antwoord te wachten:
Hij is een popje!!!''

We eten champignonnensoep.
Geen idee waarom het geen koninginnesoep was.
Maar toch, het smaakt goed.
Wat volgde was een pasteitje, een geitenkaassalade of een sandwich.
Maar vergeten op de foto te zetten!!
,,Oei'' zeg ik tegen mijn buurvrouw die ook haar bordje al leeg heeft gegeten.
,,Ik heb vergeten een foto te maken.''
,,Meid, dan spuug je de boel toch weer uit.
Dan heb je je foto alsnog!''

Verhalen genoeg dus.
Van iemand, die met een stralende lach vertelt hoe ze 70 kilo overgewicht meezeulde op de boot tijdens de Baltic Reis naar Sint Petersburg.
70 kilo!!!
Daarbij vergeleken vallen mijn eigen 3 kilo overgewicht na de reis gelukkig in het niet!!
Pffftttt.

En het verhaal van een queen die om 08.00 uur van huis was gegaan om pas om 13.30 uur in Lochem te arriveren.
Onvrijwillig een toeristische route gevolgd!

Op dinsdag 27 april 2010 wordt de volgende RH-Conventie gehouden, wordt ons alvast meegedeeld.
In Voorschoten.
Informatie volgt.

En dan volgt de fotosessie.
Met z'n allen op de trap.
Het is een beetje wringen en persen, maar het lukt.

Met dit resultaat.

Bedankt Yel.
Goed gedaan.
De Queenslunch houden we erin!