________________________________________________________________________
Verslag van een feestelijke frunnikmiddag bij Serendipity
op vrijdag 14 oktober 2016
Het zag er zo makkelijk uit, het halssieraad van Jonckvrouwe Lydewy.
Dat willen wij ook, dachten vele lady's met enige gepaste jaloezie.
Maar willen is nog niet kunnen!
,,Neem wat frutsels mee voor de decoratie'', meldde Serendipity ons.
,,En een schaar.
Dan zorg ik voor de soep.''
Een schaar en soep en de gezelligheid van je Red Hat vriendinnen
en de middag is bij voorbaat al geslaagd.
Dus werd er geknipt, gevouwen, gelijmd, genaaid en vooral uit uitgehaald en opnieuw begonnen.
De gastvrouw was er maar druk mee.
Met onze tong tussen onze tanden bezworen we onszelf dat we aan het einde van de middag allemaal
met een beeldje van een halssierraad naar huis zouden gaan.
Maar dat viel tegen.
Hoe hard er ook werd gezwoegd en hoe kunstzinnig we ook waren:
een halsdecoratie is niet één, twee, drie geregeld.
Het was hard werken.
Om de moed erin te houden had onze gastvrouw gezorgd voor een warme vulling in onze magen.
En dat smaakte.
Daarna toch maar weer gauw aan het werk.
Zwoegen was het.
Zweten.
Maar met resultaat.
Want langzamerhand werden de eerste contouren zichtbaar en kon begonnen worden met het decoreren: het leukste onderdeel.
Alle halffabrikaten gingen uiteindelijk mee naar huis om thuis af te maken.
Ook zo benieuwd wie straks op 4 november, bij ons volgende uitje, haar halsdecoratie om heeft?
Maar dan moet er nog wel wat gebeuren!!