Deel 3: Santiago de Compostella
Red Hat Society Het prille begin Hofhouding Gedicht Foto's Home Activiteiten Verslagen Queenspage Aanmelden
	SANTIAGO DE COMPOSTELLA Deel DRIE van ons RHS-reisverslag ----------------------------------------------------- Het heeft niemand onberoerd gelaten. Die priesters in hun rode pijen die aan de touwen gaan hangen om een prachtig zilver wierookvat door de kerk te laten slingeren, hoog over de zwaarbepakte en dodelijk vermoeide pelgrims heen die lopend danwel fietsend hun doel hebben bereikt en over de toeristen die in grote getalen op dit spektakel zijn afgekomen. Nadat de kooltjes zijn opgestookt wordt het vat omhooggestrokken en aan het slingeren gebracht. Een spektakel van de eerste orde. Mijn foto's zijn niet best gelukt maar ik vervang ze de komende dagen met permissie graag door betere, zoals die hieronder van de YaYa Dutchess. Want er werd wat afgefotografeerd in  de kerk. Herbeleven kan trouwens ook bij de vele filmpjes op Youtube. Een aanrader. Wie zal zeggen wie hier, die zo'n Botafumeiro meemaakt, wel en geen pelgrim is. Velen in de kerk die naar de prachtige ijle stem van de non mochten luisteren zullen hun eigen pelgrimsweg hebben herdacht. Er zijn de nodige traantjes weggepinkt. De kerk van Santiago de Compostella is van buiten aan een fikse renovatie toe maar van binnen is het één en al goud wat er blinkt. De dienst die net na het middaguur werd gehouden zette ons aan het denken maar het was toch vooral de schitterende vrouwenstem van de religieuse die ons ontroerde en tot rust maande. Ze deed het met zoveel overtuigingskracht dat je de rillingen over de rug liepen. In de zijbeuken van de kerk werd driftig de biecht afgenomen, naar mijn opinie niet het meest slechte kenmerk van het katholieke geloof. Langzaam kleurde het plein voor de kerk rood en paars. We waren met de bus gekomen, een goed geregelde excursie vanaf de kustplaats Vigo waar ons schip ons aan land zette. De busreis van zo'n anderhalf uur leidde ons langs de belangrijkste mosselkwekerijen van Noord Spanje. Honderden 'eilandjes' voor de kust zorgen voor de grootste mosselproductie van het land, een plek waar de pelgrims in ieder geval niet langs zijn gekomen. Zij lopen of fietsen hun eigen route. Net als de kindertjes die Santiago de Compostella aandoen op hun beginnende weg door het leven. We drinken koffie op het plein voor de kerk en worden duizend keer op de foto gezet. Hai Taiwan, hai Germanie, Hai Peking, hai Groningen! Lady Meryl Forbes Hamilton legt met eindeloos geduld uit, in het Engels, in het Frans, hoe leuk we zijn en hoe de Red Hat Society in elkaar zit. Aandachtiger publiek is ondenkbaar. In de spelonken van het naast de kerk gelegen restaurant vinden we de tafel rijkelijk gedekt voor ons Rode Hoedengezelschap. Een redhat-waardige lunch met vier gangen, prachtig serviesgoed, glimmend bestek, glanzende glazen en lekkere wijn. In een prachtige ambiance! En toen had niemand meer honger. Buiten bleef het waaien, de wind die ons al de hele reis gezelschap houdt. Queen Annette verliest daardoor haar hoed, die haar uiteindelijk onder politiebegeleiding wordt terugbezorgd. Man Theo ziet daarin de mogelijkheid om met de pet rond te gaan maar dat levert maar weinig op, zeg maar niets. En toen gingen we voor de basiliek op de foto. En dat was leuk. Mooie reclame voor de RHS. De terugreis leidt ons naar La Coruña, want de boot is zonder ons verder gevaren in noordelijke richting. Vermoeid maar voldaan komen we op ons schip aan waar we met onze neus in een Italiaanse avond vallen. De hele zaal zwaait mee op overbekende Italiaanse songs die we allemaal meeblèren, tot groot vermaak van het personeel dat ons trakteert op een schitterend spektakel van muziek en dans. En dan gaat iedereen los! En ook onze pittige ober neemt zijn kans waar. Of is het andersom? Op de wijs van: Kom vrienden in het ronde Een glimlach van de ober oh jongens, wat een pret want als hij straks is uitgewerkt neem ik hem mee naar bed dan vrijen wij de hele nacht wat heb ik daar lang opgewacht Zo'n lekk're Italiaan van links om rechts om maakt me niet uit als ik maar weer op kan staan jujujuju Maar nee, Donna Giardino kiest voor haar eigen man en gelijk heeft ze. De Italiaanse maaltijd smaakt heerlijk, ook door de manier waarop de ober de gemalen parmezaanse kaas over je gerecht hopt! Op de Costa Neo Romancia weten ze wat lekker eten is. Dan is er nog cabaret en een Nederlandstalige meezingavond maar  na Oh Kleine Jodeljongen houden we het toch voor gezien. Wat een dag!! Weten hoe het verder ging? Klik HIER HOME